04.07.2019 Perşembe (Çok Acı)

Ne güzel bir şeydi küçükken kimin kızısın diye sorduklarında herkesin annemin kızıyım derken benim “Babamın kızıyım” demek... Dağ gibi arkanda olduğunu bilmek...

Annemin iki yıl önce vefatından sonra onun yokluğuna bir türlü alışamayıp her zaman “bende annenin yanına gideyim” diye dua eden... Bana özgüveni, cesareti ve çalışkanlığı öğreten, benim gözümde her şeyin altından kalkan güç timsali Babam... Senin soğuk yüzüne bakmak ne zor geldi bir bilsen...Anneme, ablama kavuştun ama bizleri öksüzken birde üstüne yetim koydun.

Kendimi 2 yaşımdaki “Dilek” gibi hissediyorum şu an ve ben size bu kadar muhtaçken yoksunuz ikinizde, acıyor içim kanıyorum.

Güçlüyüm ya ben hani herkesin dediği gibi “GÜÇLÜ”… Oysa şu an o kadar çaresiz ve yalnız hissediyorum ki kendimi, hem annesiz hem babasız kalmış ve iki kardeşine karşı sorumlulukları olan onlara bakmam gereken hislerle karışık.
Kardeşlerimle birlikte üçümüzün de küçük olduğu ve hiç bir büyüğümüzün olmadığı bir hayal dünyasında ortada kalmış ta ne yapacağını bilemez gibi hissediyorum.

Hani nerede benim gücüm nereye kaçtı ve saklandı neden tüm çocukluğum hortladı neden bu kadar çaresiz hissediyorum ben kendimi...Ya bu yorgunluğum bitkinliğim????

Ölümün hepimiz için olduğunu bile bile, bizlerinde onların peşinden gideceğimiz gerçeği varken bu hayatta, neden bu üzgünlüğüm, kırgınlığım acaba, bir bilen var mı?

Ama ben babamla olan güzel anılarımı paylaşmak, anlatmak içimde onları canlandırıp yaşatmak istiyorum bundan sonra. Hep onlarla avunup mutlu olmak istiyorum.

Babamın kardeşlerim arasında sadece benim adımı koyduğu gerçeğiyle başlıyor benim Dilek oluşum daha doğmadan “o benim Dileğim” diyen sesiyle... demek ki daha o zamandan bana gönderdiği sevgi enerjisi, bu yıllara geldiğimde bende şu anki halimi yaşatıyor ve hislerimin nedenini açıklıyor belki de.

Benimle küçükken oynadığı oyunlar, sporcu yönümü ateşlemek için her daim peşimde antrenmanlarımı aksatmayım diye koşturmaları, her gece ballı süt hazırlayıp içirmesi, ayak bileğim sakatlandığında beni sırtında o doktor dan o doktora taşıması, o yıllarda üniversite okumalıyım diye kız kısmı okur mu? Diyen aile büyüklerine inat okumam İçin elinden geleni ardına koymayan ve bu günlere getiren “Babam” ben senin için ne yaptım acaba bilemiyorum.
Senden ve annemden aldığım aile terbiyesi, görgüsü ve kültürüyle kendimce elimden geldiğince hayırlı evlat olmaya özen gösterdim her daim. Sizler yanımda olmasanız da ailemize soy ismimize yakışır şekilde kalitemden, hanımlığımdan, iyi niyetim, vicdan ve merhametimden taviz vermeden yaşamaya çalıştım ve sizlere söz veriyorum ki bu bundan sonrada değişmeyecek. İsterdim ki babacım senin için bende seni hastaneye sırtımda taşıyım senin beni taşıyıp iyileştirdiğini gibi bende seni iyileştireyim oysa yetişemedim bile gurbet ellerden evimize...

Annem nasıl bu iki yılda hep bizimle gibi davrandıksa emin ol sende öyle olacaksın. Yalnız bunu söylemeden edemeyeceğim” Canım çok acıyor Babam…”

Mekanın cennet olsun... Yüce Rabbim taksiratını affeylesin...