İnsan, Ramazan ve kaybettiklerimiz

DEĞERLENDİRME: ORHAN KEMAL ERKILIÇ

“İnsan” üzerine çok şey söyleyebilir, yazabiliriz… En önemli konulardan biri, insanın kendini bilmesi olsa gerek. Yunus Emre diyor ya: “İlim, ilim bilmektir / İlim kendin bilmektir…” Bazı insanlar kendisini bilmemekte inat eder ve kendini hak etmediği yerlere konumlandırarak oralarda görmek, göstermek ister.

PARA / PUL, MAKAM / MEVKİ…

Almadan vermek Allah’a mahsustur ama zenginliği paradan ibaret zannedenler ve iyi kazandığı halde hak edenlere hakkını vermeyenler de olabiliyor. Bu hâl pek fenadır…

Makam, mevki, para elbette önemlidir ama bunu hayatın merkezine koyarsak bazı gerçekleri göremeyiz. Örneğin öyle bir an gelir ki bunların hepsi tek bir nefeste ‘hiç’ olur.

Oysa zenginlik; çokça dosttur, huzur veren sohbettir, gücün yettiğince çalışmaktır. Bunların yanına içi sevgi ve merhamet dolu bir kalp eklemişseniz sizden iyisi yoktur…

İnsan olmanın temel özellikleri, güzellikleri bir bir yok oluyor…

Günümüzde, komşuluk bitti. Yoğun iş temposu içinde yalnızlaştık. ‘Zaman ne çabuk geçiyor’ derken ömür tükeniyor... Gönüllere taht kurmak, kalplere dokunmak, birilerini yüreğinin bir köşesinde samimiyetle ağırlamak; bunu yapan için büyük bir zenginlik olsa gerek…

RAMAZAN AYI HÜRMETİNE

Bunca sözü ibadetin, sabrın, ahlakın, paylaşımın en derinden yaşandığı Ramazan ayı için söyledim.

Hiç değilse bu güzel ayın hürmetine sevmeye, sevilmeye, telefonları bırakıp sohbet etmeye, yaşamaya, nefes almaya çalışalım...

Hepimizin en çok ihtiyaç duyduğu şeyin sevgi ve muhabbet olduğunu hatırlayalım...

Biz ne yapıyoruz? Başkalarını gözümüz görmüyor. Paylaşmayı unuttuk. Her şeyi istiyoruz, doymuyoruz, durmuyoruz. Evlerimiz eşya dolu ama gönül bahçemiz boş.

Zamanımızın büyük bölümü trafikte erirken, ne çok şeyi ıskaladığımızı fark edemiyoruz.

KİMSE KİMSEYE KARIŞAMAZ…

Birçok konuda olduğu gibi oruç tutma konusunda da farklı görüşler var ama şunu unutuyoruz: İbadet Allah’a karşı bireysel bir kulluk sorumluluğu değil mi? Bu konuda kimsenin kimseye diyeceği bir söz olamaz…

İYİ BAKALIM, İYİ GÖRELİM…

Tebessüm etmeyen, selam vermeyen, elindeki çöpü fırlatıp atan, öfke kusan olursan bu ülkeye de dünyaya da hatta kendine de yüksün demektir!

Kötü söz ile kıran, kem göz ile bakan kim varsa Allah ıslah etsin.

Bu dünyanın bir ahengi olduğunu keşfedelim. Seven, sevilen güzel bir kalbe sahip olmaya çalışalım. Göz iyi bakar, iyi görürse gönül de iyilikle dolar.

Kalbiniz iyi olsun. Çünkü kalp Allah’ın aynasıdır.

İyi Ramazanlar…