Milli Mücadele ile Türkiye Cumhuriyeti'nin temelleri atılırken, 27 Aralık 1919'da Temsil Heyeti'nin Ankara'ya gelmesi ile karargâh şehri belli oldu. 3 Nisan 1920 yılında ise Türkiye Büyük Millet Meclisi, Ankara'da açıldı.
İtilaf devletlerinin Mîsâk-ı Millî sınırlarından temizlenmesinin ardından yeni Türk devletinin başkentinin neresi olacağı tartışmaları başladı. Genel görüş İstanbul'un başkent olması yönünde iken, TBMM'nin Ankara'da açılmış olması, hükümet merkezini çoktan belirlemişti. Bu bağlamda, İsmet İnönü, hazırladığı kanun teklifini Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığı'na sundu.
13 Ekim 1923 tarihinde "Türkiye Devleti'nin başkenti Ankara'dır." şeklindeki bir maddelik kanun teklifi kabul edildi.
ANKARA'NIN BAŞKENT SEÇİLMESİNDEKİ ETKENLER
Ankara'nın başkent olarak seçilmesinin birkaç nedeni bulunuyor. Birincisi, Ankara, Millî Mücadele'nin merkezi konumundaydı. 27 Aralık 1919'da Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşları, Ankara'ya gelerek burada Milli Mücadele'yi başlattılar. Ankara, bu süreçte Türk milletinin bağımsızlık mücadelesinin simgesi haline geldi.
İkincisi, Ankara, coğrafi konumu bakımından stratejik bir öneme sahip. Mustafa Kemal, Ankara'nın, Anadolu'nun merkezinde yer alması ve karayolu, demiryolu ve havayolu ile diğer önemli şehirlerle bağlantılı olması, jeopolitik ve stratejik konumu nedeniyle Ankara'nın merkezi bir yönetim merkezi olarak işlev görmesini sağladı.
Başkentin savaş alanlarına yakın olması, Ankara halkının ulusal hareketi gönülden desteklemesi ve oluşan Kuva-yı Milliye ruhu, İstanbul'un siyasal ve toplumsal çevresine karşı duyulan güvensizlik nedenleriyle Ankara, başkent oldu.