Türk’ün diyar-ı ruma ayak bastığı, Anadolu’nun kapılarını açtığı tarih olan 26 Ağustos Malazgirt Savaşı da yine bu günkü gibi cumaya rast gelmişti. Sultan Alpaslan beyaz kıyafetiyle hutbe okumaya çıkmıştı. İşte kefeni giymek Türk’ün o zamanki kalabalık olan düşmana karşı tek silahıydı. Homurdanan, düşmanın kalabalıklığından endişelenlere Sultan Alpaslan “isteyen karılarının yanına sıcak yataklarına, isteyen de benimle zafer meydanına gelir.” Kaçanları tarih yazacaktır. Savaş meydanında galip gelenleri de “kahraman” diye kaydedecektir” der. Netice malum.
Bazı tarihler vardır ki o güne değer katan bu insanı anmadan geçmek olmaz. Bu haftaki Cuma hutbesinde de Atatürk anılmadı ve rahmet okunmadı. Teessüf ki Atatürk’ün kurduğu devlette canı malı namusu emniyette yaşayanlar minnettarlığını belirtmediler. Bu duruma eskiler “nanakör” derlerdi. Şimdi daha ağır denilir belki ama ne deseniz boş. Atatürk’ü sevenler paramparça olmak durumunda. Çünkü Atatürk’ü sevmek, sevmenin oranı kimsenin tekelinde değildir. Her isteyen istediği kadar sevmekte haklıdır. Parti, gurup, topluluk bu değerlendirmelerde esas değildir. Esas olan sevmek sevmek, takdir etmek, nankörlük etmemektir. Sevmediğini ”söyleyenlerin ortak noktası nankörlüktür. Atatürk’e düşman olan, devlete de düşmandır. Ata’ya karşı olanlar milli değerlere de karşıdırlar.
Atatürk bir fanidir. Bir insandır. Her insan gibi zaafları vardır. Ama ya yaptıkları, kahramanlıklarına ne dersiniz? İstiklal Savaşı bir destandır. Bu destanın başkahramanı en büyük sembolü Atatürk’tür. İstiklal Savaşı, düşmana rağmen, yokluklara rağmen en çok da o zamanın molla hoca, din adamı, şeyh, dindar kılıklı muhafazakarlarına rağmen kazanılmıştır. O zaman hiçbir emeği olmayanların utanmazca arsız nimetlere saldırmaları da ayrı bir ibretlik vakadır.
Atatürk’e “Türk’ün atası” diyemeyenlerin yeri neresidir bilinir ama onları millet affetmese de Atatürk affeder. Ne sevgide aşırılığa kaçıp ilahlaştırmak, ne de küçük akıllarınca değersizleştirmek Atatürk’e hakarettir. Atatürk bir kahramandır. Atatürk bir kurtarıcıdır. Rahmet dilemek, takdir etmek vazifemizdir. Ruhu şad olsun mekanı cennet olsun!