Ayasofya’nın açılması siyasiler için bulunmaz bir istismar konusu. Yıllardır aynı terane “Ayasofya açılsın, zincirleri kırılsın”. Bu slogan bu günlerde yine revaçta bir konu oldu. Yıllardır Ayasofya siyasete açık ama ibadete kapalıydı. Bazı milliyetçi guruplar zaman zaman ya Cuma namazı ya da bayram namazı kılmak üzere toplanırlar, orada ibadet ederler bolca resimler çekip medyada yayımlarlardı. Bu konu en fazla istismar edilen bir konu.
Siyasetçiler güç sizde neden açmıyor da “açılmalıdır” naraları ile yeniden gündem değişikliği ve yaygara koparıyorsunuz. Muhalefetin bu tarakta bezi olmamasına rağmen “ağzı olan konuşuyor” misali Sultan Ahmet’in de müze olarak korunmasını savunuyor. Ayasofya ibadete açılınca da siyasetin elini buradan çekeceğini düşünmüyorum. “Bak nasıl açtık, nasıl da son verdik kimsesizliğe...”gibi naralarla bu defa da açılışının istismarına şahit olacağız.
Yani hep istismar edilen Ayasofya yeniden bitmeyen bir siyaset konusu olmaya devam edecektir. Dinin bu kadar etkili olduğu başka bir yer yok. Ticaret erbabı dini alet edip kazanıyor veya aldatıyor. Siyaseti öyle. Gerçek dini anlatan bir iktidar gelse de kaybetmeyi dahi göze alıp şu dini alet etme” işini sonlandırsa. Ahmet ile Sofya’nın müzelik olma konusunda da benzerlikler atfedilmesi üzüntü verici. Birisini, Ayasofya’yı kurtaralım” diyenlere “ikisini de zincirleyelim” yaklaşımı sol siyasetin perişan ve özden kopan halinin açığa vurulmasıdır.