Babasız evde erken olurmuş akşam
Bitmezmiş o evde ne keder ne de gam
Bütün çocuklar oynarken sokakta
Babasız çocuk hep erken yatakta
Bir hüzün hakimmiş o babasız evde
Nice acılar var yurtsuz obasız evde
Kuşlar misali erken tünermiş babasız çocuk
Bu gün sabah ne kadar da bahtsız çocuk
Babasız evlerde geç olurmuş sabah
Aydınlığın müjdesi babasız evde ah
Ana hissettirmezmiş babanın yokluğun
Ne sıkıntılar, nice çekilen açlıkla tokluğun
Bize hem baba hem de ana oldun sen
Bütün şefkatinle hep kol kanat oldun sen
Baba gibi eşi benzeri bulunmaz yar
Oldun hep ana gibi vazgeçilmez diyar
Babasız büyüyen çocuğun bahtı karadır
Boynu bükük gönlü kırık yüreği yaradır
Üzülmeyesin sen ey bahtsız babasız çocuk
Akmasın asla, gözyaşın boncuk boncuk
Kalmasın asla asık suratla bükük boyun
Sanmasınlar bu uysal ve sessiz bir koyun
Kenarda beklerler onlar oynarken oyun
Sen sahibisin yaratılmış asil bir soyun
Gözyaşlarını siliniz görseniz bir yetim
Asla üzmek ağlatmak değildir niyetim
Babasız yetimin bir hakkını yemek
Karnını ateşle doldurmaktır demek
Babanın arkasından hep edenler ah ile vah
Varlığında kıymetini bilmeyenlerdir eyvah
Yetimin evin saçağına bir serçe konmuş
İçerideki ahvali işitince olduğu yerde donmuş
Yetim, bahtsızlığına feryad-ü figan ağlarmış
İşiten serçenin bir damlacık kalbi karalar bağlamış
Yuvasında pür neşe ötüşen yavrularına bakıp
Demiş, anlayın şu evdeki durumu dışarı çıkıp
Bu evdeki yetimin de babası var olsaydı
Yuvaları sizlerinki gibi neşe ile dolsaydı…