Babamın evi bizim evimiz hatıralarımın evi
Doğup büyüdüğüm sokak hatıralarımın sokağı
Hiç aklıma gelmezdi ama bir gün benim de
Günlerim babasız, evimizden uzakta geçsin…
Gönlüm hüzün bulutlarıyla dolu
Geçen otuz beş yılın kiridir bu
Babasız, bir evde, kapıda sokakta
Elbette en acı gurbet gibidir bana…
Evimiz şimdi yıkık ve evimiz mahzun
Düşündüm de kederlendim uzun uzun
İçimde bir başka acı, bir başka hüzün
Babasız ev, evimiz şimdi yalnız ve üzgün…
Orada, sevinç evinde doydum ve büyüdüm
Onunla mutlu oldum koştum yürüdüm
Bütün güzel hatıralarım düğüm düğüm
Babasız ev, evimiz şimdi ayakta ama üzgün…
Geleni var amma yok bir samimi selam
Eskisi gibi kahkaha veya birkaç hoş kelam
Kalmadı artık eski tadı tuzu vesselam
Babasız ev, evimiz yok sıcak bir selam…
Babamın evi bana gençliğimi verdi
Bütün güzellikler orada kemale erdi
Her şeyin başı sağlık ve huzur derdi
Babasız ev, evimiz her şeye yeterdi…
Benim de ona vardı elbet verdiğim emek
Çalıştım yoruldum boşuna değilmiş demek
Tattığım sıcak aş yediğim tatlı ekmek
Babasız ev, evimiz bir gönül eylemek…
Baba evi sadece kızların özlem yeri değil
Hatıraları önünde bir büyük saygıyla eğil
Verdi hepimize hayat bir müddet meyil
Babasız ev, evimiz artık sımsıcak değil…
Erkekler çocuklar için de bir sıcak sığınak
Korur herkesi eskisi gibi en güzel barınak
Başkasına ne gerek var tek o var korunak
Babasız ev, evimiz nasıl desem ah ki ah…
Babasız ev, bana en acı gurbettir artık
Vicdanlar körelmiş, şad gönüller kırık
Hayaller bir bir yok olmuş, hatıralar yıkık
Babasız ev, evimiz dünyadaki en güzel varlık…
SEFER AŞIR ERASLAN