Dünyada en zor şey yaşamaktır. Yaşarken bize kim yön veriyor işte o cefakar Öğretmenlerimiz tıpkı bir anne, bir baba gibidir. Anne babalarımızdan ilk ayrılığımız, öğretmenlerin sevgi dolu yürekleri ile teselli edilir. Onların şefkat ve sevgisi bize okulu sevdirir ve böylece yeni bir dünyaya adım atmış oluruz.
Öğretmenlerimiz her zaman bizler için çırpınır durur, bize yeni yeni şeyler öğretmeye çalışırlar. Bizi hayata hazırlayarak, her zorluğun üstesinden gelmemizi sağlarlar. Onlardaki sabır, çoğu defa anne babalarımızda yoktur. Anne babalarımız bazen bir iki çocuğun kahrını çekemezken, onlar aynı anda onlarca çocuğun kahrını çeker ve bundan da mutlu olurlar. Öğretmenlerimizi her zaman sevmeli, onlara saygı duymalıyız. “Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum” düşüncesi ile yetişen biz çocuklar, öğretmenlerimizin de kıymetini bilmeliyiz.
Dünyanın en kutsal mesleklerinden birisi de elbette ki öğretmenlik mesleğidir. Bu mesleği icra eden öğretmenlerimiz, gerçekten de kutsal bir görevi yerine getirmenin mutluluğu içinde olmalıdır. Onlar dünyadaki en önemli varlık olan insanı yetiştirmektedir.
İnsan yetiştirmek kadar zor olan başka bir görev, başka bir meslek yoktur. Öğretmenlik sabır ve vicdan mesleğidir. Sadece para için yapılabilecek bir iş değildir. Öğretmen olan kişi, her türlü zorluğu göze almış demektir. Hele de ülkemizde öğretmenlik, cefa çekmek demektir. Yolu kapalı dağ köylerinde bazen aylarca esir kalmak, okul sobasını yakmak, tezekle ısınmak demektir. Dış dünya ile çoğu defa tüm bağları koparmak demektir. Öğretmenlik mesleğini canlı kılan en önemli şey, öğretmenlerin kalbindeki öğrenci sevgisidir. Öğretmenler, öğrencilerin gerçekten yürekten sever onların başarısını isterler, Hayatları boyunca da bunun için çırpınır dururlar. Sadece okulda değil, evde de çalışırlar. Bize daha iyisini daha iyi bir şekilde öğretebilmek için öğrencilikten asla kopmaz daima okur, araştırır ve öğrenirler.
Cefakar öğretmenlerimizi sevmek ve onlara saygı duymak en büyük görevimiz olmalıdır. Onlara saygı duymak demek, ders çalışmak, ahlaklı olmak demektir. Tüm bunları yaptığımızda, öğretmenlerimize en güzel hediyeleri vermiş oluruz.
Öğretmenlerimiz tıpkı bir anne, bir baba gibidir. Anne babalarımızdan ilk ayrılığımız, öğretmenlerin sevgi dolu yürekleri ile teselli edilir.
Öğretmenlerimiz her zaman bizler için çırpınır durur, bize yeni yeni şeyler öğretmeye çalışırlar. Bizi hayata hazırlayarak, her zorluğun üstesinden gelmemizi sağlarlar. Onlardaki sabır, çoğu defa anne babalarımızda yoktur. Anne babalarımız bazen bir iki çocuğun kahrını çekemezken, onlar aynı anda onlarca çocuğun kahrını çeker ve bundan da mutlu olurlar.
Sevgi ve mutluluk ile…