Bir akşam semaya bakıp, “ay”ı göreyim dedim

Sefer Aşır Eraslan

Hilali yaşayan ay ne güzel bileyim dedim

Meğer bir hanım kız da seyre çıkmıştı hilali

Dedi ne kadar güzelsin nur parçasısın belli

Ay utandı işittiği sözden saklandı bulutlara

Dedi ki: Sen güzeli gökte değil kendinde ara

Kız baktı ki kayıp hilal,

Başka bir suali yoktu ama bu ne hal

Hilal dedi ki sen benden de güzelsin

Hem güzel hem de ezelsin

Dünya güzellerine demiyorlar mı “ay parçası” diye

İşte sana bütün güzellikler gökten gelen hediye

Çünkü ay gökten inmiş bu güzele eş olmuş

Kız da ay ile beraber güzellikte eş olmuş

Kızın adı artık Güzelay olmuş

Güzelay demeye gerek yok güzellikleri bolmuş

Görenler zaten ay parçası güzel diyorlar Güzelay’a

Bunca nimet için yalvarıyor el açıp semaya

Kız bir büyük sevinçle demek dünya güzeli

Güzelay güzeldi taa ezelden beri

Güzelay sade bir güzel değil “ay”ın bir parçası

Görenler ona diyorlar ki güzellik tanrıçası

Güzelay masum Güzelay müeddep

İşte hayran olunan birinci sebep

Dünya cennet olur güzellerle bir olunca

Güzellikler anlam kazanır kalbe doldukça

Güzelay öyle bir güzel ki ismi ile müsemma

Hem gökyüzü hem yer ona hayran oldu amma

Her güzele “Güzelay” denmez imiş

Giden güzellikler asla dönmez imiş

Güzelay bir güzel ki yanakları elma gibi kırmızı

Altay dağlarında içmiş güzellik iksiri kımızı

Meğer Güzelay sade bir güzel değil melekmiş

Ansızın kaybolmuş, çekip gitmiş

Güzelay komşunun nur parçası güzel kızı

Badem gözleri, alma yanakları kırmızı

Güzelay’ın kara gözlerinin üstünde kelebek kanatlı kaşları

Sanki içinde göreni hayran eden sümelek taşları

Yeryüzünde tek başına kaldı Güzelay

Bu dünyadan hep muradını aldı Güzelay

İlk yorum yazan siz olun
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.