Zaman çok hızlı ilerliyor, Mayıs Ayının 2. Pazarı da, ne kadar çabuk geliyor. Takvim yaprakları, sosyal medya ve mağaza vitrinlerinde Anneler Günü başlığı ilişiyor gözlerime. Senede bir gün olması da anlamsız, bence her gün Anneler Günü. Mağazalarda süslü, boy boy resimler, Anneler Günü yaklaşıyor diye. Bu konuda, ticari bir sektörün oluştuğu belli.
Anneler; ailenin temel taşları, canımız ciğerimiz. Evlerin gülen yüzleri, elimiz, ayağımız, gözümüz ve kulağımız. İlk öğretmenimiz. Anneler bilirsiniz her zaman, kendinden önce çocuklarını düşünür, hasta olmasınlar diye çocuklarının üzerine titrerler. Amaçları, topluma faydalı insanlar yetiştirmek. Çocuklar anne olur, baba olur. Gün gelir ki, bir varmış bir yokmuş. Allah’ın takdiri yerini bulur.
Üstat Necip Fazıl Kısakürek ne güzel söylemiş…
Anne girdin düşüme.
Yorganın olsun duam;
Mezarında üşüme.
Anlamam, anlatamam.
Düşen düştü peşime,
Artık vadeler tamam...
Annesizlik, gerçekten çok zor. Küçük yaşlarda annesiz kalan çocukların işleri bir başka zor. Beni doğuran, bin bir zahmetle büyütüp bugünlere getiren Annemi, ellerimle toprağa verdiğim anları hiç unutamam. Rabbim öyle emretmiş, sırası gelen gidecek. Dünya dönüyor, hayat devam ediyor. Rahmetlik Annemle ilgili yazarken, kendimi küçük çocuk gibi görüyor sürekli için için ağlıyorum. Gözyaşlarım göz kanallarımda adeta sel olup taşıyor. Ağlamak doğru değil, biliyorum ama ne yapayım, çaresizim.
Bir an geçmişin derinliklerine doğru dalıyorum… Canım annem, benim annem. Hayat, acısıyla tatlısıyla upuzun bir senaryo. Seksen yılın anıları, film şeridi gibi gelip geçiyor gözlerimin önünden. Evde yokluğu her zaman belli. O gitti gideli, duvarlar soğuk bakıyor bana, her yer sessiz sedasız. Sağlığında her zaman hayır duasını almaya çalıştım. Şimdi de sürekli mezarını ziyaret edip, Selamün Aleyküm Anneciğim dediğimde, hoş geldin oğlum diye sevindiğini görür gibi oluyorum. Fatihalar okuyorum. Yeşillikler ve güller içinde, sohbet ediyorum, saatlerce. Allahaısmarladık diyorum. Ayrılırken, ortalığı bir hüzün kaplıyor, ister istemez.
Atalar boşa söylememiş, Ana gibi yar olmaz diye. Elleri öpülesi annelerimizin Dinimizdeki yeri çok önemli. Cennet Annelerin ayakları altındadır Hadisi Şerifi, her şeyi ne güzel ifade ediyor. Anneler hep iyidir, hep vefakârdır. Çok düşünüyorum, anneler gününde yazsam mı, yazmasam mı diye? Böyle hassas bir konuda, yazmanın gerekli olduğuna inanıyorum, kelimeler boğazıma düğümleniyor. Sizleri üzeceğimden korkuyorum, belki de ağlayınca rahatlarsınız diye düşünüyorum. Çok sayıda okuyucumun, anne ile ilgili yazdığımda hıçkırıklara boğulduklarını duyuyorum. Hislerine tercüman olduğum için teşekkür ediyorlar.
Tüm vefat eden annelerimizi rahmetle ve minnetle anıyor, mekânları cennet olsun diyorum. Hayatta olan annelere sağlıklı ve hayırlı uzun ömürler diliyorum. Hasta yatağında iyileşmeyi bekleyen annelere acil şifalar temenni ediyorum.
Sağlıcakla kalın…