"Zurnanın zırt dediği yer" diye meşhur bir tabir vardır bilirsiniz. Heh, işte tam oradayız.
Ama şaşırmasın kimse, işi bu noktaya bizler getirdik.
Eğri oturup doğru konuşalım...
Tamam futbolun içinde tutku ve fanatizm her daim var. Ama bu işin tadı çoktan kaçtı.
Alışkanlık haline geldi bu iş.
Spor programları sabah akşam nefret pompalıyor, futbolcusu hocası yöneticisi başkanı yorumcusu..
Taraftar ne yapsın? Kimi örnek alsın?
Ağzından güzel söz çıkan mı var?
Güzel söz edeni mumla arar olduk...
Bazılarını tenzih ederim onlar hiç duruşunu bozmuyor. Fair-play, barış ve dostluk aşılamaya ne olursa olsun devam ediyor.
Ama bir elin parmaklarını geçmez.
Yok arkadaş biz hiçbir şeyden ders çıkaramıyoruz.
Zannederim ki öyle bir niyetimiz de yok.
Yok, bunun başka bir örneği de yok.
Futbolumuzla gündeme gelelim derken bunu kastetmemiştik.
Şimdi sahaya giren bir kaç kendini bilmeze ceza ver. Men et ömür boyu ne değişecek? Hiçbir şey.
Biter mi bunlar bitmez.
Yarın başka birileri daha çıkar aynı şeyi yapar.
Nasıl bitireceksin?
İğneyi kendine, çuvaldızı başkasına batıracaksın.
Şapkayı önüne koyup düşüneceksin.
Bu iş buraya nasıl geldi bir bakacaksın.
Yok öyle bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın...
Hepimiz en az o sahaya girenler kadar suçluyuz.
Kendi elimizle getirdik bu işi bu raddeye.
Zurnanın zırt dediği yerdeyiz.
Ama artık yeter!