Karma, Hinduizm, Budizm, Jainizm ve Sihizm dahil olmak üzere çeşitli Hint dinlerinden kaynaklanan bir kavramdır. Bir kişinin eylemlerinin ahlaki ve etik sonuçlarına atıfta bulunan temel bir inançtır. Karma kavramı, bir kişinin iyi ya da kötü yaptığı her eylemin, onu bu yaşamda ya da gelecek yaşamlarda etkileyecek sonuçlarının (reenkarnasyon) olduğunu öne sürer. İnsan eylemlerindeki neden-sonuç ilişkisi ve bu eylemlerin ahlaki sonuçları düşüncesi, en çok Doğu dinleriyle ilişkilendirilse de birçok kültürde ve inanç sisteminde de yankı bulan bir kavram.
KARMANIN TEMEL YÖNLERİ
Sebep ve Sonuç: Karma sıklıkla sebep ve sonuç yasası olarak tanımlanır. Her eylemin karşılık gelen bir tepkisi olduğunu ve eylemin doğasının (iyi ya da kötü) sonucun doğasını belirlediğini ileri sürer.
Reenkarnasyon: Birçok inanç sisteminde ruhun ölümden sonra yeni bir bedende yeniden doğduğuna inanılır. Bir kişinin önceki yaşamlarındaki karmanın kalitesi, bir sonraki yaşamın koşullarını etkileyebilir.
Denge: Karma genellikle denge fikriyle ilişkilendirilir. İyi eylemler olumlu sonuçlara, kötü eylemler ise olumsuz sonuçlara yol açar. Amaç pozitif karma biriktirmek ve nihayetinde yeniden doğuş döngüsünden kurtuluşa (moksha) ulaşmaktır.
Niyet: Bazı karma yorumlarında, bir eylemin ardındaki niyet, eylemin kendisi kadar önemlidir. Bu, bencil veya kötü niyetli bir niyetle iyi bir eylem gerçekleştirmenin yine de olumsuz karmayla sonuçlanabileceği anlamına gelir.
Bireysel Sorumluluk: Karma bireysel sorumluluğa güçlü bir vurgu yapar. Herkes kendi eylemlerinden ve bunların sonuçlarından sorumludur. İnsanları etik seçimler yapmaya, şefkat ve nezaketle hareket etmeye teşvik eder.