Sulak alanlar; bataklıklar, göller, nehir deltaları ve mangrov ormanları gibi çeşitli ekosistemleri kapsar. Dünya üzerindeki sulak alanlar, sadece doğal güzellikleriyle değil, aynı zamanda biyoçeşitliliğin kalesi olarak da biliniyor. Ancak, sıklıkla göz ardı edilen bu alanlar, kurutularak yapılaşmaya açılıyor. Oysa ki, sulak alanların korunması ve restore edilmesi, iklim değişikliğine karşı savaşta güçlü bir müttefik olarak ortaya çıkıyor.
Bunun ana nedenlerinden biri, sulak alanların karbon depolama ve emilimi konusundaki etkileyici kapasiteleridir. Yapılan araştırmalar, sulak alanların topraklarında ve bitki örtüsünde muazzam miktarda karbonun hapsedildiğini gösteriyor. Bunun yanı sıra, sulak alanlar, sera gazı emisyonlarını azaltmaya yardımcı olan doğal arıtma sistemleri işlevi görürler.
140 BİN CANLI TÜRÜ
Sulak alanlar, yaklaşık 140 bin canlı türüne ev sahipliği yapıyor. Ancak, son 300 yılda yüzde 85'i kaybolmuş durumda. Uzmanlara göre, bunun başlıca sebeplerinden biri, tarımsal faaliyetler ve kentleşme gibi insan etkileri sonucu sulak alanların kurutulması.
Bununla birlikte, sulak alanların yok olması sadece biyoçeşitliliği tehdit etmekle kalmıyor, aynı zamanda küresel ısınma mücadelesini de zorlaştırıyor. Birleşmiş Milletler Çevre Programı'nın raporlarına göre, sulak alanlar, karbon depolama ve emilimi konusunda kritik bir rol oynuyor. Dünya yüzeyinin sadece yüzde 4'ünü kaplayan turbalıklar, dünya karasal karbonunun üçte birini depoluyor. Bu, ormanların iki katından fazla karbon demektir.
KURAKLIK VE SEL
Ancak, iklim değişikliği sulak alanları ciddi şekilde tehdit ediyor. Değişen yağış desenleri, kuraklık ve sel gibi olumsuz etkilerle sonuçlanıyor. Özellikle And Dağları'ndaki turbalık ekosistemlerindeki değişimler, bu tehdidin somut bir örneğini oluşturuyor. Azalan yağışlar, bu alanların kurumasına ve ekosistemin zarar görmesine yol açıyor.
Sulak alanların yok olması, sadece ekolojik dengeyi değil, aynı zamanda milyonlarca insanın geçim kaynaklarını da tehdit ediyor.