Kendinizi gıdıklamak isteseniz bile bunu başaramazsınız. Çünkü gıdıklanmaya ne kadar duyarlı olursanız olun, kendinizi gıdıklayamazsınız. Bunun nedeni beyninizin etrafında olan bitenleri takip ederken birçok hissimiz arasında en önemli olanı hissetmeye duyarlanmış oluyor.
Örneğin ayağınıza giydiğiniz çorabı veya oturduğunuz koltuğu siz düşünmediğiniz sürece hissetmesiniz ancak omzunuza dokunan bir el hiisedince anında irkilirsiniz.
Beynin bu “hisleri ayırt etme” fonksiyonunu devam ettirebilmesi için bizim temasımızı başkalarının temasından ayırt etmeye yarayan bir sinyal üretmesi gerekiyor. Bu fonksiyonu gerçekleştiren ise beyincik oluyor. Yaklaşık 110 gr. ağırlığındaki bu organ, kendi eylemlerimizin yaratacağı hisleri tayin eden yer. Beklenen veya beklenmeyen reaksiyonları beyinciğe ait olur.
Beyincikten gelen sinyallere göre, beyin bu hissin önemli olup olmadığına karar verir. Gıdıklanma hissi abartılmış bir refleks olmakla birlikte, eğer size temas eden yine size ait bir organsa, beyin gıdıklanmanıza değil, dokunduğunuz organdan gelen hisse öncelik tanır.