‘Satış’ dediysem; kurultayda delege satın almak ya da Politika Kasabasında ‘yerli malı ürünler' satmaktan söz etmiyorum…
Alufteli, aşifteli muhabbet tellallığı da konumuz dışında…
Ne diyorsun diyen varsa anlatayım…
***
Ömür selim önüne katıp sürüklerken kimsenin paçasına yapışmadım! Sele verdim kendimi…
İş, aş sahibi yaptığım insanların ihaneti insana olan inancımı, güvenimi sarssa da insandan vazgeçmedim!
Vazgeçmedim amma;
Hırkalı bilir ki insan yücedir
İnsan satan insan pigme, cücedir
Köşkü, sarayında soba, bacadır
Dumanında boğar insan kendini
***
Oysa candır, canandır insan. Yeter ki kendini bilsin, hal/hatır saysın…
Hiçbir şey yapamıyorsa “Hey erenler pazarım var” türküsünü çığırsın! Çığıramayan Musa Eroğlu’na eşlik etsin…
Hey erenler pazarım var
Hal ehline hal satarım
Terazim, tartım bulunmaz
Doyumuna bal satarım
Desin amma dedikleri yamandır, ağırdır…
İnanın, insanların çoğu çığırdığı bu türküye sağırdır! Çünkü;
Tezgah üstü söz söylerim
Sözümü gülle peylerim
Aslı sitemi neylerim
Ben dikensiz gül satarım
Sözünün gereğini yapamaz çoğu insan. Uzattığı gülü tutanın eli kanar, canı yanar…
Bilse ki;
Erenler bir pazar kurdum
Hak hak dedim döndüm durdum
Aşkın mühürünü vurdum
Aşk zarfına pul satarım
Dediği demde, o sözlerin manasına ermemişse istediği kadar desin…
Son kertede;
Ben sarrafım inci düzdüm
Gevher denizinde yüzdüm
Akıl süzgecinden süzdüm
Cevri akıl kul satarım
Der ve bunun sırrına eremezse; eyvahlar olsun…
Satışa geldik demektir!
***
Baktım ki Molla Kasım’laşıp insana insanlık ediyorum; ‘dur’ derim kendime! Yunus nazarında ‘Hırkalı Dilinden Dörtlükler’ yazar, özümü sigaya çekerim…
Hırkalı yok deyip vermeyen olma
Dostuna bir çulu sermeyen olma
Sakın ha, dermanı dermeyen olma
Olursan insandan beklentin olmaz
***
Satanınız az, dostunuz bol, dostluğunuz daim olsun…