Ah ahmak nefsim ah, ne kadar da aldandın.
Elinden uçup gidecek şeylere yandın.
Kazandıklarını ebedi dost mu sandın?
Fanidir fani, mal, mülk, demir, sac kurtarmaz.
Haram helal demeden elini bandırma.
Sakın kurtulurum diye boşa kandırma.
Yol yakınken vazgeç de kendini yandırma.
Kul hakkından Kabe Hac kurtarmaz.
Oldu mu hiç şimdi, ne gelirse hemen kap.
Kısacık bir ömür için doğruluktan sap.
Şunu çok iyi anla ki çetindir orda hesap.
Ahirette makam, mevki, taç kurtarmaz.
Herkese verilmiştir belirli mühlet.
Vaktin varken geç kalma işlerini hallet.
Haydi gücün yetiyorsa Azrail’i beklet.
Ecel dolduğunda doktor ilaç kurtarmaz.
Takılıp kalma ha, bunca nimete, köşke.
Burası imtihan yeri, işleri başka.
Ahirette pişman olup da deme keşke.
Mahşer yerinde, tavassut, haraç kurtarmaz.
Toprağa gömülenler için Hoca açar elini.
İyi niyetten kaynaklanan bir temenni.
Önce sen kurtar kendini, kurtar kendini.
İman ve amelden başka araç kurtarmaz.
AHMET SANDAL