İlkin gözlerini gördüm senin
MONALETAM
Aydınlığın güneşi bile karartıyordu
Ellerinde bir beyaz gül
Sevmek diyordu gözlerin ölesiye
MONALETAM
Yeşilinde seviştik bir güz yaprağının
Yaşamayı içtik kadehlerce
Çekemezdi aşkımızın büyük yükünü
Siirt küçüktü ellerin gibi MONALETAM
Ve bir gün bir iki anımızı
Sevinsin diye gezdiğimiz
Kaldırımın üstünde
Lime lime aşkımı topladım MONALETAM
İyi ki plaktın
İyi ki şarkıydın
Oysa zaten ben
Paramparçaydım MONALETAM
Bilmez misin ki
Ölüler acı duymaz
Plaklar elden ele bozulur.
Hikâyeler kaldırımlarda başlar
Kaldırımlarda son bulur
Bilmez misin ki
Bu dünyada dost eller değil
Değil sen değil plaklar
MONALETA bile unutulur.
NOT; Liseli yıllarda kendisine hediye edilen ancak evinde PİLAKÇALARI olmadığı gerekçesiyle alınmayan, okul dönüşü her gün geçmekte olduğu evin penceresinden seslendirilen, o günlerde radyolarda sıkça çalınan bir şarkı ve onun hikayesidir.