Perşembe günü işe gitmek için erken kalkıp yola revan olduk. Mesaiye yetişmek telaşı işin içinde olunca durağa doğru aheste aheste sallanarak vardım. Vardım da varmaz olaydım dedim kendi kendime.
Duraklar tabiri caizse ana baba günüydü. Yahu ne oluyor, hayırdır bu kalabalık pek hayra değil diye düşündüm. EGO’lar hariç ne özel halk otobüsü ne de dolmuş geliyor. Millet homurdanmaya başlayınca sordum oradakilerine ne oluyor diye?
Abi ekonomik sıkıntıları gerekçe gösteren özel halk otobüsleri ve dolmuşlar bugün kepenk kapattı ve servise çıkmayacaklar. Bizde işe gitmek için hemen hemen yarım saati geçti otobüs bekliyoruz ne gelen ne giden dediler.
Bir yarım saatte ben bekledim bir EGO otobüsü geldi. Allah’tan biz son durağa yakınız da çok kalabalık olmadan binebildik. Bizden birkaç durak sonra otobüs mecburen durakta yolcu indirmek için durunca haliyle işe yetişmek veya başka işleri olanlar da zar zor binebildiler.
Tartışmalar, hararetli konuşmalar derken inanın otobüsün içinde nefes alacak hava kalmadı. Bütün camları açtık mecburen yoksa bu korona ortamında havadan korona kapacağız. Camlar açılınca biraz olsun rahat bir nefes alabildik sadece o kadar.
İnanın otobüsler balık istifi derler ya o türden. İnsanların kıpırdayacak yeri kalmadı ve haliyle sen bana dokundan, yok elime değdin, yok çantanı bana temas etti, yok elini, yok kolunu çek derken kavgaya ramak kala araya girenler sakinleştirici rolü oynadılar da tartışmalar kavgaya dönüşmedi.
Evet bütün dünya bir ekonomik krizden ve darboğazdan geçiyor. Haliyle ülkemizde bu sıkıntılardan yana nasibini alıyor. Rusya-Ukrayna savaşı petrol fiyatlarının ikiye hatta üçe katlanmasına neden olunca hükümet akaryakıta zam yapmak zorunda kalıyor.
Zam üstüne zam gelince mazot fiyatları ikiye katlanınca özel halk otobüsü ve dolmuş şoförleri bu yükü daha fazla çekemeyeceklerini öne sürerek Perşembe günü kontak kapattı ve Ankaralıların çilesi başladı.
Çile sadece vatandaşın çilesi. Aracı olanlar bir şekilde işine gidiyor, fakat imkanı olmayanlar gerçekten çok mağdur oldu ve yollarda kaldı. Yazık değil mi bu vatandaşa, bu vatandaş bunu mu hak ediyor diye düşünmeden edemedim.
Yok mu bunun bir orta yolu, yok mu bunun bir çözümü diye otobüste yol boyunca aklımı kurcaladı. Kimseye kızamıyorum, sende petrol yok ki bol bol çıkarıp ucuza vatandaşa satasın. Mecburen yurt dışından alıyorsun ortalık malum hal böyle olunca zam kaçınılmaz oluyor kime ne diyeyim?
Neticede olan yine gariban vatandaşa oldu. Hem sağlığını tehlikeye atarak tıka basa dolu otobüslerde gitmek zorunda kaldı, hem işe yetişemeyen belki işverenle tartıştı. Zor bir durum Allah yardımcımız olsun demekten başka ne diyebilirim onu da bilemiyorum.
İnşallah orta bir yol bulunur da vatandaş yeni bir sıkıntı ile karşı karşıya kalmaz diye umutlu olmak istiyor sizlere sağlıklı günler diliyorum…