Ülkemizde her yıl 18-24 Mart tarihleri arasında kutlanan “Yaşlılara Saygı Haftası”nda yaşlılarımıza ne kadar değer veriyoruz diye düşünüyor muyuz? Bu devirde bunun çok farkında olduğumuz sanmıyorum açıkçası.
Hele hele teknolojinin baş döndürdüğü insanların artık kendi dünyasına kapanıp içine çekildiği bu devirde yaşlılarımız hiç aklımıza gelmiyor desem yeridir. Neden derseniz? Artık eskisi gibi onlar baş tacımız, onları el üstünde tutalım dönemi de devri de kapandı.
Çekirdek aile olarak yaşadığımız teknolojinin bu kadar gelişmediği zamanlarda, yani zaman dediğimi de en fazla 25 bilemedin 30 yıl öncesinden bahsediyorum. Öyle çok geriye gitmeye gerek yok. O zamanlar kadir kıymet bilen vardı, o zamanlar insanlara saygı vardı ve o zamanlarda yaşlılar el üstünde tutulurdu.
Yaşlılarımız evin bereketiydi. Yaşlılarımız evin neşe kaynağı, bilgesiydi. Şimdi ne neşeleri ne de bilgelikleri kaldı. Artık internet diye bir şey var bütün neşeyi, bilgeliği orada bulduk. Ne kadar bulduk halimiz ortada.
Artık günümüz bambaşka. Yeni evlenen hiçbir çift kesinlikle anne ve babasıyla kalmak istemiyor. Ben yeni ev isterim, yeni eşya isterim, şunu da isterim, bunu da isterim. İstemenin sonu yok nereye kadar isteyeceksin bilemiyorum ama kesinlikle huzur istemediğin ortada.
İşte bu gençler evlenince ilk iş olarak kendilerini ailelerinden, dede ninelerinden uzaklaştırmaya başlıyorlar sonra yalnızlığa mahkum yaşıyorlar. Ne acı değil mi? Karı koca işten geliyorlar herkes kendi köşesine çekiliyor adamın elinde bir kumanda, karısının elinde kumanda ayrı ayrı televizyonlar izleniyor, ayrı dünyalara bir yolculuk başlıyor.
Hal böyle olunca yaşlıya kim bakar? Yaşlı kimin umurunda olur. Hiç düzeni bozulsun, hiç canı sıkılsın ister mi? Neden yaşlı ile uğraşsın işi mi yok. Canı sıkıldı mı annesini ve babasını huzur evine bıraksın gitsin ne diye uğraşacak.
Durum şimdi böyle. Artık kimse yaşlısıyla uğraşmıyor. Direkt huzurevine gönderiyor sonra rahat rahat hayatını yaşıyor. Kime ne söylesem bilemiyorum. Ama unutmayalım büyüklerimiz, atalarımız bizim baş tacımızdır. Onları Rabbim başımızdan eksik etmesin.
Unutmayalım bir gün bizlerde yaşlanacağız ve dikkat edelim çocuklarımız bize baksın. Sen anana ve babana bakmazsan unutma çocuğunda sana bakmayacaktır. Tarih tekerrürden ibarettir.
Bazen sosyal medyada denk geliyorum. Büyüklerine yaptıkları rezil şakaları takipçi kazanmak için çekip paylaşıyorlar bunlar gerçekten insanlıktan uzaklaşmış kişilerdir. Büyüklerini adeta oyuncak haline getirmişler birde utanmadan ve sıkılmadan gülüp kahkaha atıyorlar.
Büyüklerimizin kıymetini bilelim, kalplerini kırmayalım lütfen. Unutmayalım yarın bizde onların durumuna düşebiliriz…