Hatırlayacağınız üzere 3 Aralık Dünya Engelliler Günüydü. Her yıl geleneksel olarak düzenlenen bu anlamlı günde onları bir kez daha unutmadığımız göstermek istedik. Acaba bunu ne kadar başardık veya başarabildik onu hiç düşündük mü?
Hayatımın her alanında olmasını istiyoruz diye söze başlıyoruz onları dışlamayalım ve gerekli kolaylığı gösterelim diyoruz da bunu ne kadar yapıyoruz orası malum. Çünkü onları sadece bu günde anmak değil her gün anmak ve unutmamak gerekiyor. Çünkü engellilerin hayatı gerçekten zor.
Bizler normal insanlar olarak bile o kadar zorlukla mücadele ederken onların bu özel durumla her gün başa çıkmak ve yaşamak zorunda kalıyorlar. Düşünsenize en ufak bir kol bacak kırıklığı veya herhangi bir sakatlık durumunda nasıl kıvrandığımız ve nasıl bir başka insana muhtaç olduğumuzu. Ama onlar bu durumu her gün yaşıyorlar ve başa çıkmaya zorlanıyorlar.
Gerek iş hayatında gerekse özel hayatlarında yaşadıkları sıkıntıların yarısını bile yaşamıyorken onları gerekli ne özeni ne de gerekli desteği veriyoruz. İşin acı tarafı da bu olsa gerek. İş bulmaları sıkıntı, sokağa çıkmaları sıkıntı evde kalmaları sıkıntı yana anlayacağınız sıkıntı üstüne sıkıntı.
Sokağa çıkıyorlar sokaklarımız onlara göre değil, otobüslere biniyorlar birçoğu yine onlara göre değil, bir devlet dairesine gitmek istiyorlar fakat binanın önüne kadar gelip binaya giremiyorlar çünkü binalarda engelliler için bir yol bulamıyorlar. Sokağa çıkıyorlar görme engelli yürüme yolları yapılmış olmasına karşın bu yollar biz sağlam insanlar tarafından tahrip edilmiş ve kullanılmaz halde.
Hal böyle olunca insan düşünüyor onlar için acaba ne yaptık veya neler yaptık? Aslında çok şey yaptığımız yok. Devlet kadrolarında doğru dürüst iş vermediğimiz gibi zaten özel sektör hiçbir şekilde onların yüzüne bile bakmıyor ve iş vermeyi bırakın kapısından içeri bile sokmuyor bu arkadaşlarımızı.
Farkındalık yaratmak istiyorsak onların durumunu hiç unutmamamız gerekiyor. Çünkü unutmayalım hepimiz birer engelli adayıyız. Şuan sağlıklıyız bir dakika sonrasın hiç kimse bilemez ve hayatımın bir anda değişebileceğini unutmayalım.
Sağlığımız kıymetini bilelim ve onları lütfen dışlamayalım. Onlara acımak yerine onlara iş vererek, onlara değer vererek, onları hayatımızın dışında tutmayarak daha mutlu bir hayat sürmelerini sağlamak bizim elimizde.