Uğur Böceği
Bir gün yolda giderken iki delikanlı önümde gidiyordu. İçlerinden birisi elindeki sigara paketini yere buruşturup atmıştı. Bende “Delikanlı yere bir şey düşürdün” deyince! Delikanlı bana doğru dönüp; “Abi yok düşürmedim, ben kendim attım;” dedi. Delikanlı o an benim; o ince tavrımı maalesef anlamamıştı.
İnsanımızın bu türlü davranışlarda yaptığı yanlışın farkında olmasını sağlamalıyız. O yanlışının ne demek olduğunu iyice anlatmalı. Bunun da en iyi yolu. Önce ilgili kuruluşlarca uyarıp, bir daha yapmamasını istemektir. Ancak bunu yaparken kişinin sisteme kaydını mutlaka yapmalı. Hatanın ikinci tekrarı halinde; ise cezanın cinsine uygun cezalar verilmeli.
Az önce anlattığım delikanlının yere attığı sigara paketini belediye yetkilisini gördüğü farz edelim. İlk hatasında uyarıldığını ve sisteme yaptığı hatanın işlendiğini ve ikinci defa benzer bir hareketten yere çöp attığını varsayarsak. Kanunun belediyelere verdiği bir yetki ile o mahallede bir hafta boyunca çöp toplama cezası verilmelidir. Şu an böyle bir kanun var mı? Bilmiyorum; ama bence böyle olmalı. İnsanların belki de farkında olmadan yaptıkları hataları, böylelikle yapanın gözüne sokmak lazım. O çöpleri bir hafta boyunca topladığı zaman yaptığı hatayı mutlaka anlayacak. Muhtemelen de bir daha yapmayacaktır.
Ancak bu suçun tekrarı halinde kişi; mutlaka psikolojisi bozuk birisi olarak değerlendirilmeli. Psikolojik tedavi görmesi kanunla istenmelidir.
Yere çöp atanı, çöpleri temizleme cezası ile çiçekleri ezen koparan, ağaçlara zarar vereni, çiçek ve ağaç dikme veya ağaç sulama cezası vermeli.
Hayvanlara zarar verenleri, hayvan barınaklarında çalıştırarak; park yerlerindeki banklara yazı yazan kişileri de parkların genel bakım işlerinde çalıştırmalı. Diğer kabahatler içinde suçun cinsine uygun bir işin yaptırılarak, hatasını anlatmak çok önemli.
Eğer biz bunları bu şekilde uygularsak, çevremiz daha temiz olacak. Temizlik işinde çalışan insanlarımızın işleri de daha kolay bir hale gelecektir. Bu suretle çevremiz daha temiz ve hijyen oluşundan dolayı da hastalıklar daha az olacak. Sağlık birer birey olacağız.
Aslında yukardaki yazdığım cezai müeyyidelere hiç gerek kalmadan, ailede, okulda ve çevremizde bu eğitimi verebilirsek. Bu hataları yapanları sözlü bir şekilde uyarırsak; inanın hiçbir şekilde cezaya muhatap olmayacak insanımız. Ceza mutlaka son çare olmalı ama ceza olmazsa da sistem güzel işlemez. Bütün her şey keşmekeş olur. Yaya geçitlerinden kimse geçmez, yaya geçidinden geçene de arabalar yol vermez. O zaman, hiç vakit geçirmeden. Bütün kuralların işleyişini, nizamını korumak için, önce eğitim sonrada farklı sistemlerle kişiye en iyi bir şekilde anlatıp hatanın tekrarını önlemektir.
Son zamanlarda benim en çok dikkatimi çeken inanılmaz bir olay var. Umarım bu olay sizin de dikkatinizi çekiyordur. Çoğu zaman televizyon ekranlarından da görerek hepimiz şahit oluyoruz. Yolda giderken bütün insanların hayatını tehlikeye sokacak şekilde araç kullananlar.
Trafiği tehlikeye sokacak şekilde araba sürenlere verilecek ceza; bence kesinlikle kişinin ehliyeti alınmalı. Bir sene boyunca; psikolojik tedaviye her ay zorunlu olarak gitmeli. Bir sene sonunda ise tekrar sınava girip ehliyetini yeniden almalıdır. Ehliyetsiz kaldığı bu bir yıllık süreç içinde ise; araba sürdüğü tespiti halinde ise kesinlikle ömür boyu bir daha ehliyet alması yasaklanmalı. Üçüncü kez ehliyetsiz araba kullanımında ise kesinlikle hapis cezası uygulanmalı. Bu söylediğim öneriler; benim kendi fikirlerim ve tavsiyemdir. Bu tavsiyelerimden mutlaka daha güzel fikirler eminim ki vardır. Ancak o kurallar ne ise; bir an önce uygulamakta yarar var. İnsanları yaptığı hatadan men etmeyen ceza ve uygulamalar kesinlikle hiç bir kimseye fayda sağlamaz.
Bir ülkede kurallar ne kadar sağlıklı işlerse, o ülke her zaman mutlu ve huzurlu olur. Lütfen kurallara uyalım. Uymayanları uyaralım.
Daha yeni gazete köşeme yazdım kardeş ya! Lütfen yaya geçidinden geçsene. Bak ya! Biriside sokağa tükürüyor. Lütfen kırmızı ışıkta geçme kardeş. Yapma kardeşim ya! Elindeki sigarayı yere atıyorsun. İki metre ilerde çöp tenekesi var.
Ve oradan birisi bana sesleniyor. Abi çok konuşuyorsun ya! Önüne bak; kırmızı ışık yanıyor. Kırmızı ışıkta yaya geçidinden geçmeye çalışıyorsun. Pardon kardeşim ya! Pardon. Ben dâhil hepimiz kusurluyuz. Hepimiz suçluyuz. Ama bir yerden başlamak lazım, değil mi? Kendimize artık çeki düzen vermek lazım. Devletimizle milletimizle hep beraberce, hadi bakalım, kurallara uymaya, onları etkin hale getirmeye var mısınız?
Ben varım ya siz!