Merhaba Dostlar;
Bazen insanın içinde savaşlar oluşur, neden olduğu bilinmeyen, çoğu zaman da sebepsiz, öylesine savaşlar… Böyle ne idüğü belirsiz ve sonucunda hiçbir zaman kazananı olmayan savaşlardan Rabbim Ülkem insanlarını muhafaza eylesin inşallah… Savaşın şakası bile kötü…
Neyse efendim; yeni nesil bilmez, televizyonda eskiden halk ozanları arasında yapılan aşıklar atışması olurdu. Ben geçenlerde okuduğum bir şiirden yola çıkarak, biraz da etkisinde kalarak ona cevap niteliğinde naçizane bir şiir ortaya çıkardım.
Yani benimki de şairler/şiirler atışması oldu diyebilirim. Vallahi ilhamın nereden, niçin, nasıl, ne zaman, ne olarak geleceğini bende kestiremez oldum artık. Her an ortaya karışık bir şeyler çıkabiliyor. Ve tabi ben de bunu sizlerle paylaşmazsam olmazdı…
Şiir tadında geçen aydınlık günler diliyorum efendim.
KİM YÜREKLİ…
Senden para soran mı oldu be Şair!..
Madem koca bir yüreğin varmış
Hem de dünyayı alacak kadar,
Hepimizin sığacağı kadar “kocamanmış” madem
Haydi göster bu yürekliliğini öyleyse…
Ha bir de “baş konulacak”
temiz bir omzun mu varmış ne?
Bırak bunları be Şair, yeme insanları…
Allah’ın muhteşem yarattığı gözlerin var ya
İşte onu alet etme istersen bu berduşluğa
O gözlerin dediğin kadar asla pırıl pırıl bakmayacaklar
Çünkü senin yüreğin başka, gözlerin başka söyler be Şair!
“Gelsene bana bugün” diyorsun ya…
Sana ne bugün, ne yarın, ne de meçhulde
Hiç bir zaman gelinmez be Şair!
Haydi uğurlar ola…