Köyden şehre göç ya da bir umudun peşinden koşarken yolu Ankara’ya çıkan o kadar çok insan vardır ki…
***
Mustafa Uçurum, “En Son Ankara”ya varıyor ve bakın diyor:
İçimdeki savaşlar görünmesin diye
Karalar bağladım gözlerime
Çantamda kucak dolusu umut
Yolumun sonu Ankara
Vardığınız, yaşadığınız şehir, “Kalbime Değen Soğuk” tesiri yapmışsa vay halinizedir fakat isterseniz oralarda da bir güzellik bulabilirsiniz. Bunun için şaire eşlik etmeniz gerekir:
İnce bir ayaz vurur şu sızlayan kalbime
Adı Ankara olan bir acıyı yaşarım
Geçmese de günlerim bir sonbahar renginde
Benim bir yanım soğuk, bir yanım nöbet olur
Ankara’da her sabah derme çatma evlerin
Balkonunda bir çiçek bana arkadaş olur
(…)
Ankara başımdaki dağılmayan buluttur
Yeni açan her çiçek sessizce beni bulur
***
Örüzlan Bolat’ın “Ankara”daki yeri, Ankara’nın da onun gönlündeki yeri çok farklı:
Renkli şimşeklerin üssü
İlk Türk şiirimin üssü
Ankara Ankara
(…)
Özcan Ünlü, “Aşk Bu Kadar yakışmamıştı Bana” diyorsa, Ankara ile bir alıp veremediği vardır mutlaka:
(…)
Bu şehri seviyorum, sultanım
Sokaklarını, evlerini, hüzünlü balkonlarını
Sevmiyorum, aşktan mahrum bakışlarını
(…)
***
Özgen Seçkin, “Kimi Zaman Ankara”da dolaşırken yanındaysanız görürsünüz ki:
Kimi zaman ankara
bir kanarya kafesinde gizlenir
suda kanatsız bir kuğu
ateşe sarmalanan küldür
kimi zaman ankara
yarım kalmış öpüşlerin hüznüdür
(…)
gülhane parkından ateş hattında
kucağım çiçeklerle süngülenmiş
dallarım allahuekber’de tebdil
kimi zaman ankara
aşklar çalkalar damarlarımda
(…)
kimi zaman ankara
saatsiz yaşanan rüya
***
Rıza Polat Akkoyunlu, “Bende Kalan Mektuplar”dan bir şeyler fısıldarsa anlarsınız ki yazma iştahı kabarmıştır:
II
Bahar başladı, nokta noktam,
Ankara’da bahar…
Veriminde toprak ana, aylar var ki sana
Tek satır yazmadım,
Oysa ki, şimdi mevsim bahar.
Ötüşlerde adın
Kokuşlarda tadın
Var,
Artık yazmalıyım…
(…)
***
Şairane Ankara turumuz başka şair dostlarla sürecek…