Bizler evlerimiz de, bahçelerimiz de köpek besleyen insanlarız. Onlarla gerçek bir bağ kurduğunuzda o bağ onları hayvan olmaktan çıkarıyor. Evinizin bir bireyi oluyorlar. O kadar koşulsuz, beklentisiz ve saf seviyorlar ve sevdiriyorlar ki, o kadar sadakatli ve masumlar ki; Bir evladı düşünür gibi onunla ilgili her şeyi de düşünmeye başlıyorsunuz. Yaptığınız tatiller, ev düzeniniz, araba düzeniniz, misafirleriniz her şey ona göre yeniden düzenleniyor. Tabi bu dostlarımızın 10-15 yıllık ömürleri var. Bu zaman geldiğinde ciddi derin izler bırakıyor ve unutulmazlar arasında yerini alıyor.
Bu hafta isminin açıklanmasını istemeyen bir okuyucumuzun yolladığı bir köpeğin mektubunu okuyacağız; “-Miniciktim beni ellerinin içine alıp göğsüne yatırdığında. Şaşkındım ve başıma neler gelecek bilmiyordum. Annemin sıcaklığını, kardeşlerimle sarılıp yatışımı arıyordum hep. Senin bana neler yapacağını bilmediğim için korkudan iki gün titredim. Sonra oyunlar oynadık, parklara gittik, uyuduk. Nasıl mama yerim, nasıl su içerim, tuvalete nereye giderim, haylazlık nasıl yaparım hepsini öğrettin. Özel kıyafetler diktirdin bana, tokalarla süsledin. Sen benle baş etmeye çalışırken ben senin kokunu, ses tonunu ezberledim. Uyuduğunda yanına gelip sırtına sırtımı dayar ve “Allah’ım anneme bir şey olmasın“ diye dua eder sen uyanana kadar uyumazdım. Benim de sana sevgimden başka verebilecek tek özelliğim koruma içgüdümdü. Biliyorum; Sırtında bir tek benim yaslandığın yer yara almadı.
Bana uzanan o eller beni yüreğinin en güzel köşesine koydu. Bana kocaman bir aile verdin, sonsuz sevgi verdin, bir köpeğin olamayacağı kadar mutlu ettin beni. Buna o kadar muhtaç köpek varken senin beni seçmen benim için en büyük şanstı. Biliyorum bende senin için öyleydim.
En sevdiğim de abimle oyun oynamaktı, arada kızdırırdı dalaşırdım onunla ama yolunu gözlerdim ne zaman gelecek diye. Birde eve gelen teyzelerin çantasını karıştırmak çok heyecanlıydı, ya sokaktakiler “ay ne güzel sevebilir miyiz“ deyip illa sevecekler, nasıl şımarırdım.
Dolu dolu kocaman bir 10 yıl geçirdim seninle. Yaşantımın her anı mutluydum ben. Şu an yanında değilim diye üzülmeni istemiyorum, ben senin kalbindeyim bunu biliyorum. Yüreğinde hala sıcacık ve dipdiri olduğumdan da eminim.Ben seni öyle çok sevdim ki; SENİN KOKUNLA ÖLDÜM!
Melek olmuş kızın ZEYTİN“
Okuduklarımın üzerine yazacak çok şey yok aslında ama emin olduğum bir şey var ki; Sevdiğiniz ne olursa olsun, eğer sizde koşulsuz sevgi verdiyse ve verdirdiyse asla unutamazsınız.
Sizlerde patili dostlarınızla yaşadığınız anları paylaşmak isterseniz, hikâyenizi ve köpeğinizin resmini tarafıma mail atmanız yeterlidir. yorkderng@gmail.com
Bol patili günlerde sevgiyle kalın, hoşçakalın!