Günümüzde birçok çocuk ya da yetişkin; tebeşir, kil, toprak, sabun, saç, kömür, metal ve kağıt gibi besin değeri olmayan maddeleri yemesi ciddi sorunlara sebep olabiliyor. Hatay'da geçtiğimiz ay karın ağrısıyla hastaneye başvuran 20 yaşındaki genç kızın karnından 50 santimetre boyutunda ve yaklaşık 2 kilogram ağırlığında kıl yumağı çıkmıştı. En son Kayseri'de zayıflama ve adet görememe şikayetiyle doktora başvuran 14 yaşındaki kızın midesinden ve bağırsağından 3.5 kilo saç kılı çıkarıldı. Bu nedenle anadolugazete.com.tr olarak saç yeme hastalığı hakkında araştırma yaptık. İşte detaylar...
Saç yeme hastalığı, tıbbi terimle "trikotillomani", bireylerin kendi saçlarını çekme, koparma veya yeme isteğiyle karakterize edilen psikolojik bir bozukluk. Bu durum, kişinin günlük yaşamını olumsuz etkileyebilecek bir alışkanlık haline gelebilir.
STRES EN BÜYÜK NEDEN!
Trikotillomani genellikle stres, kaygı, depresyon veya duygusal rahatsızlıklarla bağlantılı. Bireyler, bu davranışı bir rahatlama yöntemi olarak kullanabilir. Belirtiler arasında saçların düzenli olarak çekilmesi veya koparılması, saçlı deride açıklar oluşması ve bu davranışın kişinin ruh halini değiştirmesi yer alır.
Bu hastalık, yalnızca fiziksel değil, aynı zamanda duygusal ve sosyal sorunlara da yol açabilir. Saç kaybı, özgüven kaybı, sosyal izolasyon ve anksiyete gibi problemler, trikotillomani hastalarının sıkça karşılaştığı durumlar arasında yer alıyor. Bazı bireyler, saçlarını yedikten sonra rahatsızlık hissedebilir; bu da durumu daha karmaşık hale getirir.
TEDAVİ YÖNTEMLERİ
Trikotillomani tedavisinde bilişsel davranış terapisi (CBT) en yaygın yaklaşımlardan biri. Bu terapi, bireylerin tetikleyicilerini tanımlamasına ve bu durumla başa çıkma becerilerini geliştirmesine yardımcı olur. Ayrıca, bazı durumlarda ilaç tedavisi de önerilebilir.
Saç yeme hastalığı, kişinin yaşam kalitesini olumsuz etkileyen bir durum ancak tedavi mümkün. Eğer siz veya tanıdığınız birisi bu durumdan muzdaripse, profesyonel destek almak gerekiyor. Trikotillomani konusunda farkındalığın artırılması, bireylerin daha iyi bir yaşam sürmelerine yardımcı olabilir.