Gittin gideli bu diyarlardan Annem.

Gözlerimde hep yaş, gözlerimde hep nem.

Azalıyor artık, yaşama bahanem.

Dünya artık bana, sensiz bir cehennem.

Gönlüm kırık, dalından dökülmüş gazel.

Gözlerimden akan yaş değil, sanki sel.

Saramaz hiçbir kol, tutamaz hiçbir el.

Bu hayat, ancak, ancak seninle güzel.

Çocuk yüreğimde çarpan heyecansın.

Anlatılması zor, candan öte cansın.

Bu yürek sensizliğe nasıl dayansın?

Bir köz misali daha ne kadar yansın?

Merhamette erişilmez bir yerin var.

Sevgin içimde artar, sonsuza kadar.

Saflığın, temizliğin bembeyaz bir kar.

Kim sarıp sarmalar, kim bana olur yar.

Bilirim geçen zaman, getirmez seni.

Bilirim toprak saklar, yitirmez seni.

Bu sevgi sonsuza dek bitirmez seni.

Ah bu, ah bu ayrılık, yetirmez beni.

Bir boşluk, bir boşluk var ki, ta derinden.

Kâlbim iflah olmaz ki, bu kederinden.

Darmadağın olmuş, savrulmuş yerinden.

Hiç bir kimse kaçamaz ki kaderinden.

Annem, Annem, hep karşımda durur yüzün.

Son nefesime kadar sürer bu hüzün.

Ne önemi var mevsimlerin, yazın, güzün.

Hiçbir farkı yok, farkı yok, gecenin, gündüzün.

Anne gidince, ne söz, ne hasret biter.

Yeter yüreğim, bu kadar kasvet yeter.

Gönlüm Annemle birlikte Cennet ister.

Vuslat günü inşallah tüm kasvet biter.

Anne gidince, ne söz, ne hasret biter.

Not: Bu şiirimle birlikte, Anneler Günü’nü kutlar, eli öpülesi, alnı pak, yüzü Nurlu tüm Annelerimizin hayatında olanlarına sağlık ve selamet, vefat edenlere rahmet ve mağfiret diliyorum.

Ahmet Sandal