Vurdukça kazmayı iniler durur,

Dertleri üst üste yığıldı şehir!

Yaktık bedavadan bilmedik gurur,

Kömür kokusundan boğuldu şehir!

Bankada faizde gördük hacıyı,

Burada kaybetti gardaş bacıyı!

Tuttuk memesinden verdik acıyı,

Sağlım inek gibi sağıldı şehir!

Yarenler oturup etmez kelamı,

Ne zaman yoz olduk kestik selamı!

Başımıza gelen şer mi bela mı?

Savruldu her yana dağıldı şehir!

Hacı Bektaş Ahi Evran var idi,

Bozkır tezenesi bize yar idi!

Bir zaman bahçeler ayva nar idi,

Kurudu pınarlar soğuldu şehir!

Her zaman övgüyü aldı herkesten,

Kimler gitti ise bil ki hevesten!

İnsanla dolardı çarşı bedesten,

Hep yalnız değildi çoğuldu şehir!

OSMAN ALPSOY