İmam Ebu Abdullah Muhammed bin İdris Hazretleri, Kureyşlidir. Dedesi Şafii (rh.) gençliğinde Resulullah Efendimizin (s.a.v.) sohbetinde bulunmuş; onun babası Saib (r.a.) Bedir günü Müslüman olmuştur. İmam Şafii (rh.), Gazze'de hicrî 150 (m. 767) tarihinde doğmuş, hicrî 204 (m. 820) senesinde Mısır'da vefat etmişlerdir. İmam-ı Azam'ın (r.a.) vefat ettiği gün dünyaya gelmiştir.

İmam Şafii (r.h.) buyurdular ki: “Bir gece rüyamda Fahr-i Kainat (s.a.v.) Efendimizi gördüm. “Ey oğul, sen kimdensin?” buyurdu. “Ya Resulallah, sizin kabilenizdenim” dedim. “Bana yaklaş!” buyurdu. Yanına vardım. Ağzının bereketli suyundan alıp, dilime, ağzıma ve dudaklarıma sürüp; “Haydi git, Allah sana bereket versin” buyurdular.

Talebeliğinde çok fakirdi, kâğıt alacak dahi para bulamaz, taş ve kemikler üzerine yazardı. Fıkıh ve belâgat ilimlerini evvelâ Mekke'de tahsil etmiştir. İmam Malik Hazretlerinin ders halkasında bulunmuş ve Muvatta'ı kendisine ezbere takrir etmiştir. Daha sonra üvey babası İmam Muhammed'den ilim tahsil etmiştir. Ahmed bin Hanbel de İmam-ı Şafii'nin ders halkasında bulunmuş ve kendisinden hadis rivayet etmiştir. (Rahmetullâhi aleyhim ecmain)

İmam Şafii (rh.) fıkıh ilminde zamanının en alimi olup müttaki, abid ve zahid idi.

Buyurdular ki: İlmi, kibir için öğrenen kimse felah bulmaz. Lakin ilmi, tevazu ile kimseden bir şey almamak ve insanlara hizmet etmek için öğrenen elbet felah bulur.

Parası ve malı senden çok olanı kıskanma. O, malına ve parasına hasret olarak ölür. İbadet ve taati çok olana gıpta et; zira ölene kimse gıpta etmez. Yaşayanlar kısa bir müddet sonra öleceği için, onların dünya malına özenmeye değmez. (Mevzuatül-Ulum)

Evde kalın, sağlıcakla kalın…