(Hz Aişe’nin anlattığına göre birisi Resulullah’a gelip şöyle demişti: “Ey Allah’ın Resulü! Seni kendimden, çoluk çocuğumdan daha çok seviyorum. Evimde iken hatırlayınca sabredemiyorum, hemen gelip seni görüyorum. Benim ve Senin öleceğimizi düşününce anladım ki Sen cennete girdiğin zaman peygamberlerle beraber yüce makamlara götürüleceksin, ben ise cennete girsem bile zannederim Seni göremeyeceğim!” Hz. Peygamber bu samimi tehassüre cevap vermemiş, beklemişti. Şu ayet nazil oldu:)

Kim Allah’a ve Resul’e itaat ederse işte onlar, Allah’ın kendilerine lütuflarda bulunduğu peygamberler, sıddıklar, şehitler ve salih kişilerle beraberdir. Bunlar ne güzel arkadaştır! (Nisa-69)

Bu lütuf Allah’tandır. Bilen olarak Allah yeter. (Nisa-70)