Geçen hafta Uluslararası Adana Film Festivali’nde tiyatro oyuncusu Yakup Yavru geçirdiği kalp krizi sonrası hayatını kaybetti. Bu kalp krizi her insanın başına gelebilir ve hepimiz hayatımızı kaybedebiliriz. Bu ölüm bana dünyada önce iyi insan olmak lazım olmak kelimesini getirdi aklıma.

Hatırlanacağı üzere geçen hafta 25. Adana Film Festivali için Adana'da bulunan ünlü oyuncu Yakup Yavru (66), açılış töreni sonrası dinlenmek için çekildiği odasında kalp krizi geçirmiş kaldırıldığı özel bir hastanede yapılan bütün müdahalelere rağmen kurtarılamamıştı. Hayat öyle kısa ki bir anda varsın, bir anda yoksun. Onun için bu dünyada iyi olmak lazım, iyi insan olmak lazım ve kimseyi kırmamak lazım.

Yakup Yavru, memleketi Amasya'da kendisine mezar yaptırdıktan 4,5 ay sonra yaşamını yitirdi. 22 yıllık tiyatro oyuncusu, mezarını yaptırdığı günlerde, "Yerimi çok beğendim. Hemen ölesin geliyor. Kendime göre, hayırlı bir şey yaptığıma inanıyorum" demişti. Belki de en güzel isteği Cenab-ı Hak tarafından yerine getirilmiş oldu. Bilmem her kula bu istek nasip olur mu?

Yakup Yavru, mezar yaptırmasının ardından şu açıklamayı yapmıştı, “Ölümlü dünya ne olur ne olmaz diye, İstanbul'da Zincirlikuyu değil kendi öz memleketimde aklım başımdayken, canım sağken yerimi satın alıp mezarımı yaptırdım. Hiç olmazsa yarın öldüğümde insanlara sıkıntı çıkarmayım. Her şey hazır zaten kapakları bile hazır. Çok da keyifli oldu. Zaten yerimi de çok beğendim. Hemen ölesin geliyor. Öyle bir hoşuma gitti ki şimdi bir de hayrat için ismime çeşme yaptıracağım. Ben memnunum.

Paraları oraya, buraya savuracağıma kendime göre, hayırlı bir şey yaptığıma inanıyorum. Mezarın arka kısmına özel olarak yaptırdığım 5 göze, ben öldükten sonra yağmur ve kardan etkilenmeyen çeşitli portrelerimi yerleştirecekler. Şimdi koyarsak, ayıp olur. Herkes Fatiha okumaya başlar, gerçekten öldü sanırlar. Ben öldükten sonra resimlerimi buraya yerleştirecekler. Çam fidanlarının aralarına da bazı oynadığım sinema filmlerinin afişleri konulacak” diyerek belki de öldükten sonra da unutulmak istemedi.

Bu dünya geçici ve kimse baki kalmıyor. Gelip te kalan var mı? Hiç gördünüz mü bu dünyaya kazık çakanı. Onun için hepimiz birer ölümlü faniyiz bu dünyaya misafir geldik misafir olarak döneceğiz. Hiç kimsenin kalbini kırmanın, hiç kimseyi üzmenin bir anlamı yoktur sanırım. Çünkü hayat bazen kısa kısa anlardan ibaretti.

Düşünün en sevdiğiniz insan yanınızda iken birkaç dakika sonra onu kaybedebiliyorsunuz ve çok üzülüyorsunuz. Sonra keşkeler başlıyor hayatımızda. Keşke şöyle demeseydim, keşke onu çok sevdiğimi söyleseydim keşke… keşke… keşke...

İşte bu keşkeleri dememek için birbirimizi sevelim ve kırmayalım. Hayatın bizlere sunulmuş birer armağan olduğunu unutmadın bu dünyada güzel şeyler yapalım, gönül kazanalım, kalpleri fethedelim ki insanlar arkamızdan güzel şeyler söylesin.