Bu yazı başlığını sanayide ki okul değdiğim Kilitçi Bekir’in duvarında asılı yazıdan esinlenerek başlık atmak istedim. Gerçeği görmek gerçeğin dağlarına çıkmak ve orada geleceğimizin hayallerini kurmak kendimize bir yön vermek istesek belki de aylar yıllar geçer. Üniversite hayalleri kurduğumuz gibi liseyi bitirelim hayalimde ki üniversiteye gideyim eğitimimi tamamladıktan sonda iş hayatı evlilik, yuva, hepsi hayal olmasa da gerçeğin dağlarına umutla çıkmak ne güzel bir şey.

Yine bu yıl 1 milyon 200 bin gencimiz üniversite imtihanlarına girdi. Gerçeğin dağlarına umutla baktı çıkayım dedi ve çıktı. Sonuç o umut dağlarının bize getireceği. Ülkemizde yüzlerce üniversite var hemen hemen her vilayette bir en çok dört beş üniversite var. Tamam kabul ediyorum üniversiteye girmek bu kadar kolay değil hadi girdi okulunu bitirdi ya iş ya umut dağları ne olacak iş bulabilecekler mi ikincisi nedense bilmiyorum üniversitelerin kontenjanları çoğu yerde boş kalıyor öğrenci bulamıyorlar sebebini bu ülke yöneticileri hesaplıyorlar mı bilmiyorum her gencimiz umut dağlarının gerçek zirvesine çıkmak ister ama orada ki hayal ve acı gerçeklerle yüzleşirse bir fiyasko ile sonuçlanacağı aşikardır.

Her yıl bütün üniversitelerden 900 bin ya da 1 milyon öğrenci mezun oluyor. Mezun olunca ne olmuyor? Umut dağlarında ki hayallerin boşluğuna birden düşüveriyorlar ne iş bulabiliyor nede hayalinde ki umut dağlarının tepesinde ki evlilik hayalleri birden bire yok oluyor. O umut dağlarına ne hayallerle çıkmıştı neler neler hayallemişti.

Vatana olan borcunu ödenmesini düşünenimi ararsın, bu vatana bir gramda olsa yardımım dokunsun diyeni mi ararsın, büyük Türkiye sanayileşmiş Türkiye muasır devletler seviyesinde ki bir Türkiye mi hayallememişler ama olmadı gerçeğin dağlarına umutla çıktılar ama o umut dağının doruklarında eridi kaldı. Gerçekler acı oluyor umutlar güzel oluyor ya hayat? Acımasız amansız bir mücadeleye şahit oluyor hayatlar umutla umutlar hayalle güzel de ya gerçekler ona ne demeli.