Yar diye yıllarca sarıldı sana,

Bilmedin ne kadar yardı kollarım!

Hep döndün sırtını kastettin cana,

Sen diye sensizlik sardı kollarım!

Ben böyle arsızım ben böyle densiz,

Yeter ki üzülme kalırım sensiz!

Hep yöneldi sana kaldı çaresiz,

Ar etti koynuma vardı kollarım!

Dokunsam yaş dökse kirpik uçların,

Gözlerin söylese bir bir suçların!

Bana ilmek oldu siyah saçların,

Bu gece idamda dardı kollarım!

Sana uzandıkça benden sakındın,

Hep gardını aldın, tavır takındın.

Sıcak bir dokunuş başka ne sandın?

Sevgiyle şefkati kardı kollarım!

Ben bu kollarımla dövdüm döşümü,

Bitkisel hayatım, çektim fişimi!

Sarıldım kendime sıktım dişimi,

Yaktı içerimi nardı kollarım!

OSMAN ALPSOY