Eski dilde anlamı perde perde açılan kavramlardan biri ayn-ür rızâ…
Günümüz Türkçesinde “kusur görmeden, muhabbet ile bakan göz” anlamına gelmekte bu ifade.
İnsanlara nasıl bakarsak onları öyle görürüz.
İyilik ararsak iyiliği, hoşgörürsek hoşgörüyü, merhametle bakarsak merhameti fark ederiz.
Kusur ararsak kusur bulmak çok da zor değil.
“Dünyada kusursuz iki insan vardır: biri ölmüştür, diğeri de doğmamıştır.” der bir Çin atasözü.
Kimse mükemmel değil.
Olmak zorunda da değil.
İnsanları olduğu gibi kabul etmek, iyisiyle kötüsüyle benimsemek yüce gönüllü olmanın ilk basamağı.
İnsanların kusurunu görmeye çalıştıkça, araştırdıkça onları sevmekten de uzaklaştığınızı fark edecekseniz.
Aynı acımasızlık bir gün mutlaka sizin başınıza da gelecek.
İnsanları dışarıdan yargılamak; yaşadıklarını, hissettiklerini, acılarını, heveslerini, mutsuzluklarını, umutsuzluklarını bilmeden yorum yapmak ne kadar doğru?
Yüzyıllar öncesinden kusur kavramının toplumu nasıl derinden etkilediğini görerek “Başkalarının kusuru gözümüz önündedir, kendimizinkilere ise sırtımızı çeviririz.” diyen Seneca’dan;
“Kusur bulmak için bakma birine
Bulmak için bakarsan bulursun
Kusur örtmeyi marifet edin
İşte o zaman kusursuz olursun” diyen büyük mutasavvıf Mevlânâ’ya;
“Kolay mı Divanî gerçeğe ermek
Has bahçe bağının gülünü dermek
Nene lazım elin kusurun görmek
Sen kendi aynana bak da öyle gel” diyen halk ozanımız Dertli Divanî’ye kadar insana “ayn-ür rızâ” ile bakmanın hoşgörü iklimini yaymadaki gerekliliği ifade edilmiştir.
Kusur mu arıyorsunuz?
Tüm aynalar sizin…