Metin Aydos, 49 yıldır Ankara'da el emeği ayakkabı markası
Ankara'da uzun yıllardır el emeğiyle ayakkabı imalatı yapan Metin Aydos, mesleğine çıraklık döneminde adım atmış ve 49 yıldır bu işi sürdürmektedir.
Metin Aydos, el işi ayakkabıcılığının günümüzde fabrikasyon üretimin artmasıyla sona yaklaştığını belirtmektedir. Ancak sağlık hizmeti vererek kişiye özel ayakkabılar ürettiklerinden dolayı hala talep görmektedir.
Metin Aydos, 1964 yılında Ankara'da doğmuş olup evli, 2 çocuk ve 2 torun sahibidir. Ayakkabı imalatı mesleğine 1974 yılında çırak olarak başlayan Aydos, 1986 yılından beri kendi şahıs firması olan Gökçe Kundura ile el işi ayakkabı imalatına devam etmektedir. Zorlu şartlar altında 49 yıldır el emeğine dayalı olarak ayakkabı üretmektedir. Metin Aydos, işinin el emeğine ve sanata dayandığını vurgulayarak, Ankara Ayakkabıcılar Odası'na kayıtlı eski bir üye olarak üretim yapmaya ve katma değer oluşturmaya devam ettiğini ifade etmektedir.
Ankara Kale Mahallesi'nde kendi atölyesinde el işi ayakkabı imalatı yapan Metin Aydos, tamamen sipariş üzerine çalıştığını belirtmektedir. Ayak sağlığına önem veren insanların, ayak anatomilerine uygun özel tasarım ayakkabılar istediklerini söylemektedir. Ayrıca futbolcuların krampon giymesinden dolayı ayak anatomilerinin bozulduğunu ve bu nedenle alışveriş merkezlerinde uygun ayakkabı bulamadıklarını ifade etmektedir. Metin Aydos, şeker hastalarının da hassas ayakları olduğu için onlara özel tasarım ayakkabılar yapmaktadır. Son zamanlarda şeker hastalarının da kendisine artan talepleri olduğunu belirtmektedir.
El işi ayakkabı üretimi aşamaları hakkında bilgi veren Metin Aydos, tasarım, saya, taban, topuk, montaj ve rötuş olmak üzere 6 ana aşamadan bahsetmektedir. El işçiliğinde her ustanın elinden çıkan ayakkabının farklı olduğunu söylemektedir. Ayakkabı üretiminde ilk aşamanın stil olduğunu belirten Aydos, modelin kesilmesiyle başlayan sürecin dikiş tekniğiyle birleştirilerek ayakkabının ortaya çıktığını ifade etmektedir.
Metin Aydos, teknolojinin gelişmesiyle birlikte fabrikasyon imalatın el işi ayakkabıcılığını geri plana ittiğini belirtmektedir. Eskiden yoğun bir talep olduğunu ancak günümüzde gençlerin daha çok masa başı işleri tercih ettiğini ifade etmektedir. El işi ayakkabı üretimi yapan atölyelerin sayısının azaldığını ve birçoğunun kapanmak zorunda kaldığını söylemektedir. 1980'li yıllarda sadece Ulus bölgesinde 300 ayakkabı atölyesi bulunurken, bugün Ulus civarında sadece 5 atölyenin kaldığını belirtmektedir. Gençlerin talep göstermediği ve yetişmiş eleman eksikliği gibi sorunlarla karşılaşıldığını ifade etmektedir.
Ayrıca, el işi ayakkabı üretimi yapan zanaatkarların korunması ve desteklenmesi gerektiğini vurgulamaktadır. Başkan Hüseyin Uzun da el işçiliğine dayalı ayakkabıların değerli olduğunu ve bu işi yapan son zanaatkarların ekonomik koşullarının iyileştirilmesi gerektiğini belirtmektedir. Aksi takdirde el işi ayakkabı üretimi yapan atölyelerin yok olabileceğine ve talebi karşılayacak ustaların bulunamayacağına dikkat çekmektedir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.