Haberi aldığımda öğretmendim

Yabancı bir diyarda

Yabancı öğretmenler

Yabancı çocuklar

Arasında...

Abi, babamız iyi değil

Atla gel dediler uçağa

İnanamadım.

Kollarım düştü aşağı

Bulunduğum yere çöküp

Bir çare, bir dost eli

Aradım...

Kollarımdan tutup kaldıracak

Acımı paylaşıp ortak olacak...

Öldü mü?

Ölüm döşeğinde mi?

Noel öncesi okul dışında

Turnuvalarda görevliydik

Tüm öğretmenler

Çocukların

Başında...

Sokağa çıktığımda

Ağlıyordum...

Okula dönüp izin almalıyım!

Dışarda yağmur

Benim gözlerimden yaş

Yağmur gibi iniyor

Ilık gözyaşlarım

Yanaklarımdan aşağı

Süzülüyor...

Öğretmenler odasında

Sadece iki hanım öğretmen

Görevli...

Kendimi tutamadım

Bıraktım.

Artık ne erkeklik metaneti

Ne de içimde bastırıp sakladığım

İnsanı insan yapan

Ağlama duygusu

Bıraktım hepsini dışarı...

Kollarını açtılar hanımlar bana

Başımı göğüslerine gömüp

o analara özgü kokuyu

içime çekerken

Ağladım ağladım...

Gözyaşlarımla bedenim

Eriyip giderken

Ruhum yücelip

Yükseliyordu...

Benimle birlikte onlar da ağladılar

O yüce insanlık duygusunu

Yeniden yaşadılar...

Siz bilir misiniz yabancı bir diyarda

Bir kaza, bir ölüm haberinin

Çaresizliğini?

Uçak bulamazsınız gelecek

Bir dost bulamazsınız

Kapınızı çalacak...

Ölmeden yetiştim

Helalleştik.

Belki de birçoğunuzun

Çok daha erken yaşlarda

Tanıştığınız baba kayıplarını

Ben geç yaşadım.

Gene de yüreğimde

İzi kaldı...

Sırtımı yasladığım “Karlı Dağ”

Eridi aktı

Kalbimde bir ömür çekeceğim

Hastalık bıraktı!

Ebediyete göçmüş tüm babalara rahmet olsun...

Babalar günümüz kutlu olsun.

Saygılarımla...