İnternet kullanmaya yoğunlaşma: Bu evrede kişi genellikle “ben bağımlı olmam” “kontrol ederin”  “bu son olacak” gibi yanlış inançlar taşır. Önceden bir sorununun çözümünde interneti kullandıysa, yine benzer sorunla karşılaşmışsa, farlık çözümlere yönelmeden, öğrenilmiş davranış olarak direk internete yönelir.

İlerleme evresi: Bu evrede kişi sık ve uzun süre internet kullanmaya başlamıştır. Bağımlılık gelişmiştir. Pek çok psikososyal sorunlar görülmeye başlamıştır.(okul, aile, iş, arkadaş ihmalleri görülür.) Kişi bağımlı olduğunun farkında değildir. Yaşamının değiştiğinin ve zarar gördüğünün farkında olmasına rağmen, bunları değerlendiremez. O artık internetin kontrolüne girmiştir.

Bırakma evresi: Yaşadığı zararların farkına varır. Kurtulmak isteği ortaya çıkar. İkili duygular içindedir. Bu evrede güçlü bir destek onu cesaretlendirir. Bırakmaya karar vermesine rağmen bir yandan da bırakmak onu korkutur. Mücadeleye hazır değildir. Bu evrede bırakması için zorlamak iyi sonuç vermez.

Tekrara kullanmaya başlama evresi: İnternete karşı eski katı tutumu kalkmıştır. Yaşadığı kötü anları unutmuştur. Tekrar kullanmaya başlar. “ ara sıra kullanmaktan bir şey çıkmaz” düşüncesi hâkimdir. Kontrol etmek daha kolay olacağı için, bağımlının bu dönemde fark edilmesi büyük önem taşımaktadır.

Eskiye dönme evresi: İnternet daha yoğun bir şekilde kullanmaya başlanmıştır. Bağımlılığın tüm belirtileri görülmeye başlar. Her şey sil baştan olmuştur.

Bağımlılık ve İnkâr Davranışı: İnkâr, kişinin gerçeği çarpıtmasına olanak tanıyan çok güçlü bir savunma mekanizmasıdır. Kişinin yaşamında yıkıcı sonuçlar doğurabilir. Aynı davranışı sürdürürken davranışın neden olduğu zararların ve olumsuz sonuçların görmezden gelme yeteneği, inkârın ayırıcı özelliğidir. İnkâr aynı zamanda kişinin hissettiği olumsuz duygu ve korkularından kurtulmak için kendisini koruma altına alma yöntemidir.(Ögel,2012).

Pek çok bağımlılıkta olduğu gibi internet bağımlılığında da bağımlıların ilk başvurduğu savunma mekanizması inkârdır. İnternet bağımlısı kişi kendisini bağımlı olarak görmez. Kontrolün her zaman kendisinde olduğun, istediği zaman bunu bırakabileceğini savunur. İnkâr bağımlılık sürecinin gelişmesinde de önemli bir rol oynar. İnkâr olmasaydı bağımlılık yaratan davranış bir süre sonra sönümlenebilirdi. İnkâr sayesinde, davranışın neden olduğu olumsuz sonuçlar baskın bir şekilde kendisini gösterene kadar farkına varılmaz. Fakat kişi bağımlılığın kendisine verdiği kötü ve zarar verici sonuçlar inkâr edilemeyecek kadar büyüdüğünü, kontrolden çıktığını hissedene kadar devam eder. Bir noktadan sonra dibe vurur. Başka bir ifade ile gerçekle yüzleşme, bağımlı olduğunu kabul etme aşamasıdır. Bu saatten sonra inkâr mekanizması işleyemez. Aklın başa geldiği andır. Bu aşamada bazen kişi bağımlılıkla mücadele için kendi yöntemini keşfedebilir. Keskin bir dönüş yapabilir. Kendi otokontrol becerilerini geliştirerek bağımlılıkla tek başına mücadele yolunu deneyebilir. Bezende ailesi ya da yakın çevresinin desteğine ihtiyaç duyabilir. Böyle anlarla ebeveynler desteklerini esirgememeli, gerekirse uzman desteği alması sağlanmalıdır.(Ögel,2012).