Değerli okurlar, bir önceki yazımızla ele aldığımız Millilik kavramının ardından bu hafta eğitimi konuşacağız. Öncelikle nedir eğitim?

Eğitim, toplumların ve bireylerin gelişiminde en önemli araçlardan biridir. Ancak, eğitim sisteminin etkinliği ve kalitesi, günün şartlarına göre değişiklik göstermelidir. Nitelikli bir eğitim sistemi, sadece bilgi aktarımını değil, aynı zamanda öğrencilerin hayatları boyunca kullanacakları becerileri de kazandırmalı ve milli bir duruşu olmalıdır.

Öncelikle, eğitim bireyselleştirilmelidir. Her öğrencinin farklı öğrenme tarzı ve hızı vardır. Dolayısıyla, tek tip bir eğitim modeli tüm öğrencilere uygun değildir. Eğitim sistemi, öğrencilerin farklı ihtiyaçlarını karşılayabilecek esneklikte olmalıdır.

İkinci olarak, eğitim sadece akademik bilgi değil, aynı zamanda pratik becerileri de içermelidir. Matematik ve fen bilimleri gibi temel derslerin yanı sıra iletişim, problem çözme, eleştirel düşünme gibi beceriler de önemlidir. Bu beceriler, öğrencilerin iş dünyasında ve sosyal yaşamlarında başarılı olmalarını sağlar.

Üçüncü olarak, eğitim süreci öğrencilerin merakını ve yaratıcılığını desteklemelidir. Merak duygusu, öğrenmeyi tetikleyen en güçlü unsurlardan biridir. Eğitim, öğrencilerin merakını canlı tutacak şekilde düzenlenmeli ve onlara araştırma yapma ve keşfetme fırsatları sunmalıdır.

Dördüncüsü ise eğitim sadece sınıf içinde değil, aynı zamanda sınıf dışında da gerçekleşmelidir. Okulun dışındaki etkinlikler, öğrencilerin sosyal becerilerini geliştirmelerine ve kendilerini ifade etmelerine olanak tanır. Bu nedenle, sanat, spor, müzik gibi alanlara da önem verilmelidir.

Son olarak da eğitimin bir milliliği olmalıdır. Eğitimin amacı bilgi yüklü makineler oluşturmak değil, yürekli ve bilinçli bir gelecek inşa etmek olmalıdır. Matematik, fen, sosyal bilimlerin dışında bir milli bilinç aşılanmalıdır.

Geçtiğimiz son 20 yıla baktığımızda mevcut iktidar içerisinde tam tamına 9 tane Milli Eğitim Bakanı ve sayısız kez eğitim sistemi değişikliği yapıldı. Hallaç pamuğuna dönen eğitimin son geldiği noktada ise artık milli bir bilinç maalesef kalmadı.

Önce andımızı kaldırdılar, sonra Milli Bayramlarda yapılan coşku dolu kutlamalarımızı çeşitli bahanelerle kısıtladılar. Hepsinden daha önemlisi eğitim sistemi içerisinden milli bilinci çıkarttılar. Her şeyi hesap ettiler ama unuttukları bir şey var. O da Türk gencinin damarlarında akan asil kan!

“İlkem: küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.
Ülküm: yükselmek, ileri gitmektir.”