İlkin gözlerini gördüm senin

MONALETAM

Aydınlığın güneşi bile karartıyordu

Ellerinde bir beyaz gül

Sevmek diyordu gözlerin ölesiye

MONALETAM

Yeşilinde seviştik bir güz yaprağının

Yaşamayı içtik kadehlerce

Çekemezdi aşkımızın büyük yükünü

Siirt küçüktü ellerin gibi MONALETAM

Ve bir gün bir iki anımızı

Sevinsin diye gezdiğimiz

Kaldırımın üstünde

Lime lime aşkımı topladım MONALETAM

İyi ki plaktın

İyi ki şarkıydın

Oysa zaten ben

Paramparçaydım MONALETAM

Bilmez misin ki

Ölüler acı duymaz

Plaklar elden ele bozulur.

Hikâyeler kaldırımlarda başlar

Kaldırımlarda son bulur

Bilmez misin ki

Bu dünyada dost eller değil

Değil sen değil plaklar

MONALETA bile unutulur.

NOT; Liseli yıllarda kendisine hediye edilen ancak evinde PİLAKÇALARI olmadığı gerekçesiyle alınmayan, okul dönüşü her gün geçmekte olduğu evin penceresinden seslendirilen, o günlerde radyolarda sıkça çalınan bir şarkı ve onun hikayesidir.