Ekonomik krizlerin pençesinde kıvranan Türkiye’yi kurtarsın diye getirilen ya da gönderilen Kemal Derviş, Devlet Bakanı olmuştu ama başbakandan bile havalı ve yetkili haldeydi!

Derviş yokken, Türkiye’de bir dönemin starı olan IMF Türkiye Masası Şefi Carlo Cottarelli zırt pırt ülkemize gelir denetimler yapar, brifingler alır, yer içer giderdi. Mutat denetim ziyaretlerinden biri için Türkiye'ye gelişinde;

Kotarelli gelmiş yine

Acep derdi ne ola ki?

İşçi-memur ölmüş yine

Can mı kaldı ne ala ki?

Diye karşılamıştım! O ara, Cottarelli’nin, Türkiye’yi konu alan bir kitap yazmaya başladığı çıkmıştı ortaya. Bu yolla (varsa) kendi ekonomik krizini atlatacağına şüphe yoktu. Fakat bizim belimizi büken krizlerin bilinmeyen yönlerine ışık tutması bekleniyordu. Hiç değilse bu kıyağı olmalıydı. Olmadı…

Bunu doğal olarak Kemal Dervişten bekliyordu Türkiye…

FARKLI BİR İMAJ ÇALIŞMASI

Ancak, Amerika ziyaretine gitmesi, Başbakan Bülent Ecevit’in kendisine günlerce ulaşamaması ve dayattığı bazı yasama ‘görevleri’, can sıkıyor, moral bozuyordu. Buna rağmen isteklerine yerine getirildi…

Devlet Bakanı Kemal Derviş, ekonomik ve siyasi yaklaşımları dışında da sık sık Türkiye’nin gündemine geldi. Güne tenis oynayarak başlayan Derviş, bir sabah kaldığı otelden çıkarak şort ve atleti ile Ankara sokaklarında yürüyüş yapıp dönüşte de otelinin taksi durağında çayını içince, Türk halkı ‘farklı’ bir siyasetçi ile tanışmıştı. Ancak, Meclis'teki arkadaşları, Derviş’in bu farklılığını sık sık siyasi malzeme yapmaya çalışıyordu. Derviş’in şort ile Ankara'da dolaşması, onlara göre bir siyasetçiye hiç de yakışmıyordu. Oysa bu bir imaj çalışmasıydı.

Neyse…

DERVİŞ, KADIN İSTEYİNCE!

Kemal Derviş ile hükümetteki arkadaşlarını ve Meclis'teki milletvekillerini sık sık karşı karşıya getiren gelişmelerden biri de, onun Türkiye’de kadın milletvekili sayısının azlığı konusunda yaptığı değerlendirmeler oldu. Derviş’in, “Bakanlar Kurulu'na girdiğim zaman 36 tane erkek görüyorum, kabine toplantılarında 36 erkekle çalışmaktan memnun değilim. Kabinede kadın bakan görmek istiyorum” sözleri, çarşıyı karıştırmış, ‘bıyıklılar’dan büyük tepki almıştı.

ANADOLU GEZİLERİ NİYE Kİ?

Evet, kendisine sempatiyle bakılıyordu ama Derviş, bu sempatiyi DSP’ye katılarak değil, yeni bir siyasi oluşum ve ardından da yeni bir parti için kullanmak istiyor olabilir miydi?

Bu niyet kendi ağzından duyulmasa da, Anadolu’yu dolaşmaya başlamasını bu yolda atılmış önemli adım olarak değerlendirenler vardı. Geleceğin başbakanı olarak görülüyordu.

‘Çelmelenirse bırakır’ ya da ‘iş yapamaz hale getirilirse gider’ gibi söylemlere rağmen yanına eşini, arkasına ABD’yi alarak yollara düşen Derviş’in zikri şimdilik kimseyi rahatsız etmiyordu ama (varsa) bu fikrini açıkladığında, özellikle siyaset çarşısının sol cenahının karışacağı belliydi.

DERVİŞ’E MEDYANIN TAVRI...

Medyanın Derviş’e bu konudaki bakışı ‘köstek olmama’ şeklinde özetlenebilirdi. Hatta destek var bile denebilirdi...

Aslına bakarsanız, Derviş’in parti kurması, sadece sol değil tüm partiler için endişe kaynağıydı. Çünkü herkes biliyordu ki yeni sürecin sonunda elde edilecek muhtemel bir başarıda aslan payı onun olacaktı...

Fazilet Partisi Genel Başkanı Recai Kutan, o sıralar, Partisinin İl Başkanları Toplantısı’nın açılışında yaptığı konuşmada, ‘Derviş yasaları’ olarak adlandırılan kanunların demokratik anlayışa aykırı olduğunu savunarak, “Sayın Kemal Derviş, hükümetin dördüncü ortağıdır. Hatta neredeyse başbakan üstü bir konuma sahiptir” derken; onu eleştirmekten çok sahip olduğu gücü vurguluyordu.

Ben de selam yollamıştım:

Derviş’in üstünde Başbakan yoksa

Başbakan’ın yeri nere söyleyin

Yetkiler Derviş’te… Eco’da yoksa

Derviş’e bizden de selam söyleyin

Bu gücün farkında olan Kemal Derviş, siyasi beklentilerini gerçekleştirebilirse asıl o zaman erecekti muradına. Gökten kaç elma düşerse düşsün mideye indirecek gibi görünüyordu! Ama bilmesi gereken bir şey vardı: Burası Türkiye’ydi... Olanlar oldu, Derviş kayboldu!