“Babalar ye emi” diye bir kötü söz vardır. Burada “baba” kelimesi “kötü olan” anlamındadır. “Babalar çıkart”da dert hastalık olarak kullanılır. “Tekneyi babaya bağlamak” ta bir başka kullanım şekli. Biz bu gün ailenin “yılmaz savaşçısı, kudretli muhafız” olan babadan bahsedeceğiz. Suriyeli bir çocuğun ana-babasını savaşta kaybedip dünyada yapayalnız kaldığı ızdıraplarla dolu olan günde zalimlere “öbür dünyada sizi Allah’a şikayet edeceğim” dediği varlıktan bahsedeceğim. Karlı dağlar gibi duran babadan söz edeceğim. Evlat ne olursa olsun babası yaşıyorsa ondan daha güveli ve kahraman kimse yoktur.

Yıl 1979… Olayların can aldığı, oluk oluk kanın aktığı kötü yıllar. İhtilalin olgunlaşması için bekleyen “bizim çocuklar” denilen zevat. Bir arkadaşım olaylar sebebiyle tutuklandı. Henüz mahkemeye çıkamadan 1980 ihtilali oldu. Arkadaşım da sorgusuz sualsiz üç yıl daha yattı. Tutuklanmadan önce doğan ve dört yaşına basan çocuğunu henüz görmemişti. Mahkemede beraat eden arkadaşı hemen askere sevk ettiler. Evine gelemeden askere gitti. Çocuk da beş yaşına yaklaştı. O da babasını hiç görmedi. Arkadaşın anası babası ve hanımı asker görmeye giderler birliğine. Götürdüklerini yerler içerler. Arkadaşlarıyla beraber gelir asker. Çocuk da aynı kıyafetler içindeki bu tanımadığı adamlardan babasının kucağında ama dikkatle diğerleri ile babasına bakarak bir fark bulmaya çalışır. Derken görüş zamanı tamam olur, veda edecekler. Babası yine arkadaşları ve diğer ziyaretçisi gelen askerler toplu olarak koğuşlarına gitmek üzereler. Son bir defa daha bakan anne ve hanımı el sallarlar. Çocuğa da “el salla oğlum babana” derler. Çocuk aynı kıyafetler içindeki babasını kalabalıkta seçemez ve annesine, “anne burada ne kadar çok baba var” der. Kıyafetinden tanınmayan baba kokusundan tanınır. Boyundan bosundan tanıyamadığı babasını gözlerinden tanır. Çünkü her baba kendi çocuğuna başka bir bakışla bakar. Her baba başka kokar. O kokuyu evlat başka hisseder ne babası başka hisseder.

Babalar gününde kimse babasız kalmasın, her çocuk analı-babalı büyüsün dileklerimizi sunarken savaşla yok olan ailelerin babasız çocuklarına sahip çıkalım. Böylece hayatın kaçan tadı tuzu az da olsa hissedilsin. Babalar günümüz kutlu olsun! Babama rahmet diliyorum.