Babasız evde erken olurmuş akşam

Bitmezmiş o evde ne keder ne de gam

Bütün çocuklar oynarken sokakta

Babasız çocuk hep erken yatakta

Bir hüzün hakimmiş o babasız evde

Nice acılar var yurtsuz obasız evde

Kuşlar misali erken tünermiş babasız çocuk

Bu gün sabah ne kadar da bahtsız çocuk

Babasız evlerde geç olurmuş sabah

Aydınlığın müjdesi babasız evde ah

Ana hissettirmezmiş babanın yokluğun

Ne sıkıntılar, nice çekilen açlıkla tokluğun

Bize hem baba hem de ana oldun sen

Bütün şefkatinle hep kol kanat oldun sen

Baba gibi eşi benzeri bulunmaz yar

Oldun hep ana gibi vazgeçilmez diyar

Babasız büyüyen çocuğun bahtı karadır

Boynu bükük gönlü kırık yüreği yaradır

Üzülmeyesin sen ey bahtsız babasız çocuk

Akmasın asla, gözyaşın boncuk boncuk

Kalmasın asla asık suratla bükük boyun

Sanmasınlar bu uysal ve sessiz bir koyun

Kenarda beklerler onlar oynarken oyun

Sen sahibisin yaratılmış asil bir soyun

Gözyaşlarını siliniz görseniz bir yetim

Asla üzmek ağlatmak değildir niyetim

Babasız yetimin bir hakkını yemek

Karnını ateşle doldurmaktır demek

Babanın arkasından hep edenler ah ile vah

Varlığında kıymetini bilmeyenlerdir eyvah

Yetimin evin saçağına bir serçe konmuş

İçerideki ahvali işitince olduğu yerde donmuş

Yetim, bahtsızlığına feryad-ü figan ağlarmış

İşiten serçenin bir damlacık kalbi karalar bağlamış

Yuvasında pür neşe ötüşen yavrularına bakıp

Demiş, anlayın şu evdeki durumu dışarı çıkıp

Bu evdeki yetimin de babası var olsaydı

Yuvaları sizlerinki gibi neşe ile dolsaydı…