Dünyanın içinden geçiyoruz bazen yarım kalarak bazense “Mış” gibi yaparak geçmişte kalarak, geleceği düşündüğümüzde ise kaygılı olarak, zorda olsa anda kalarak…

Yürüyoruz bir başka versiyonlarda. İçimizdeki boşluk dolana dek acı çekiyoruz, savaşıyoruz geçici mutluluklar yaşıyoruz sonra seni sarsacak iz bırakacak olaylar yaşamaya başlıyorsun hayatında seni büyütecek, seni kıracak, egonu bırakacak bir takım olaylar. Hep dediğim gibi “Savaşma teslim ol KAZAN” Öfkelenme, TESLİM OL. Çünkü baktığın benim gördüğün sensin ???? Bu cümle üzerinde biraz durmanı düşünmeni fark etmeni istiyorum. Kabullenemediğiniz olaylarda vermiş olduğun tepkiler neden bu kadar ağır, neden bu kadar panik neden bu kadar buhran dolu? Düşündün mü hiç?..

İçinde yaşadığın Dünyada sürekli tekrarladığın şey senin istediğindir bilinçaltı olumsuzdan, kötü sözden anlamaz sürekli tekrarlanılanı yaşatır o yüzdendir ki yaşamımızı da bizler şekillendiriyoruz ve sana gelen herkes senden bir parça. Daha önceki yazılarımda da bahsettiğim üzere her birimiz bir bütünüz. Birbirimizden asla ayrı değiliz birileri ile yolumuz kesişmedi birileri ile yolumuz yarım kaldı tamamlanmadı demek gelmedi içimden çünkü olması gereken hayrımıza işliyor. Her bitişten sonra daha güçlü kalkmadın mı ayağa? Her öfkenden sonra daha sakin birey olmadın mı? Her yaptığın hata sonrası daha akıllı olmadın mı? Hamdım, yandım, piştim… Sen hayatının hangi evresindesin?

Karşımıza çıkanları bazen seviyoruz bazen rahatsız oluyoruz bazen beden dillerinden bile anlam çıkartmaya çalışıyoruz insan durduk yere neden birine karşı kötü duygular besler diye düşünürken esinlendim bu konuya konuşmadan da anlaşır ya insan enerji yayılır olduğun yerde dili yoktur ama hissi vardır, bilirsin. İnsan hep kendini yüceltir, kötü yanlarını görmek istemez amma velakin hayat bunu ona öyle öğretir ki o bile şaşırır sonra başlar kavgalar tek bir soru neden bu olaya bu kadar çok tepki veriyorum burada beni sıkıştıran asıl şey nedir? Kişiyle mi sorunum var yoksa kendimle mi? Tüm öfkeyi yutturan, başkasında suç bulduğun konuyu kendine transfer ettiğin farkındalık sorusu.

Kendinde sevemediğin özellikler kendinle yüzleşmediğin konular başka kişilerde tezahür eder aslında tüm Dünya senin için çalışıyor seni sana göstermek ve sevdirmek uğruna ve en çok ta KABULLENMEK uğruna ???? Sonrasında ise başka biri ile ilk karşılaşmada öyle severiz ki ne oluyor deriz gülücükler havada uçuşur sohbet edersin daha önce tanışıyor gibi neden acaba? Kendini gördüğün herkesi sever ve yakın hissedersin tıpkı aynı korkusu olan birini, aynı acıyı yaşayan birileri ile aynı ortamda olmak ve kaçmak gibi..

Sessizlik, öylece durmak,derin sükunet tüm soruların cevabını verir DÖN KENDİNE…