Çin’de 1000 şube açma umuduyla buraya giden firma sahibi, “burası benim yurdum. Çünkü burada doyacağım” demiş halt etmiş. Köpeklik etmiş. Demek yıllardır Türkiye doyuramamış da şimdi Çin doyuracakmış. Kendisi doymuyor ki senin gibi her kapıda kuyruk sallayan birini doyursun. Lokantayı karnını doyurduğu için evi olarak görebilir mi? Asla. Çünkü karnı doyar başkasının mekanı olan bu yerden kalkar gider. Çünkü işi kalmadı. Çok otursa mekan sahibi kovar. Vatan da böyle. Bakınız henüz SSCB dağılmadan önce, ben 1981 yılında bir edebiyat dergisinde, Türk Edebiyatı dergisinde okudum. Azerbaycan’ın samimi kardeş yazarı, büyük şairi, inanılan dava adamı rahmetli Bahtiyar Vahabzade, o zamanki adı Batı Almanya olan yere gider. Bakınız nasıl bir olayla karşılaşır:

Batı Berlin’de bir kalabalık grup görür, yanlarına varır. Türk olduklarını öğrenir. Kendisini tanıtır. Anacak “Azeri” diye bilen olsa da adını bilen tanıyan olmaz. Ancak kendisi iyi bir fırsat yakalamıştır. Etrafındaki KGB ajanlarına aldırış etmeden, aralarına karışıp sohbete başlar. Etrafını saranlara sorar “kaç senedir buradasınız? “Memlekete izne gidiyor musunuz?” Burada nasıl yaşıyorsunuz?” “vatanı özlediniz mi?” sorularını sorar. Önce sırayla birisi Erzincalıyım, diğeri Niğdeliyim, başkası Maraşlıyım, bir başkası da Tokatlıyım, Yozgatlıyım” derler. Herkes memleketini söylerler.

-Vatana gidiyor musunuz? Tatili nasıl geçiriyorsunuz? Diye sorar.

İçlerinden birisi:

-Nerede artık vatan burası oldu. Tatillerin dışında gidemiyoruz. Geleli yirmi yıl olan da var onbeş yıl olan da. Alıştık artık buraya. Vatandan farkı yok.

Rahmetlinin öfkeden aklı başından gidecek neredeyse. Özellikle “burası artık vatan oldu vatan oldu bu kadar yıl oldu” sözüne kızar.

-Bre ahmak adam senin vatanın doğduğun yerdir. Senin vatanın, anan atan, deden nerede yatıyorsa orasıdır vatanın. Burası geçici bir rızık kazanma yeridir senin vatanın olamaz. Zaten Alman burayı sana bırakmaz. Başkasının kapısında bir lokma çörek için zengildeyemezsiniz. (zengildemek-köpek gibi kuyruk sallamak demektir) Senin vatanın burası olamaz.

İşittiklerine hayal kırıklığına uğrayan utanan işçilerimiz sıkılırlar, kızarırlar ama nasıl pot kırdıklarının farkındadırlar. “Gezmeye yaban güzel ölmeye vatan güzel” der. Sahi vatanda ne kadar da çok zengildeyen var değil mi?