Küçükken büyüklerimden duyardım hep “nerede o eski ramazanlar” cümlesini. Anacığım rahmetli anneannem ve dedemle yaptığı erişteli, kompostolu sahurlarını anlatır, babacığımdan büyükbabamla (rahmetli dedeme büyükbaba derdik) ve babaannemle yaptığı çığırtmalı sahurları dinlerdik.

Annemin öğreti ve teşvikleriyle küçük yaşlarda başladım oruç tutmaya. Hatıralarımda sanki hep kış aylarında yaşanırdı ramazan. İftar demek pide demekti. Yumurtalı pide yaptırırdı babam. “Ölmüşlerimizin ruhuna” başlığı altında konu komşu, hısım akraba iftara davet edilirdi. İftar davetine giderken de eli boş gidilmez, tatlı ya da börekle ev sahibinin sofrasına katkı sağlanırdı.

Sahur demek sobanın üstünde demlenen çaya eşlik eden bükme (sıcak lavaşın ya da sobada gevrekleştirilen yufka ekmeğin içine çanakta olgunlaştırılmış, çörek otuyla zenginleştirilmiş çanak peyniri konularak yapılan dürüm), soğanlamalı ya da peynirli çörek, çığırtma (pişi) peynir, zeytin, haşlanmış yumurta demekti.

Çocukluğumun ramazanlarında tiyatrolara gidip ramazan şenliklerine katılamadım belki ama TRT ekranları sayesinde öğrendim meddahları, karagöz-hacivatı, kantoyu, orta oyunlarını, hokkabazları.

Teravih namazlarına gittiğimde gördüm cami minarelerindeki mahyaları, camide öğrendim ilahileri, dinledim vaazları.

Ramazan davulcusunun manileriyle uyanırdım çocuk uykumdan. Gereklerini bu kadar bilmiyordum ama hissediyordum ramazan ayının diğer aylardan farklı ve maneviyatlı olduğunu.

Okulumuzda Türk Hava Kurumu’nun üzerinde uçak amblemi olan, Türk Kızılayı’nın üzerinde hilal amblemi olan zarflarını dağıtırdı öğretmenimiz. Fitremizi koyup içerisine sevinçle teslim ederdim öğretmenime. Fitreyi, veren el olmayı, yardım etmeyi, paylaşmayı öğrendim sayelerinde.

Elimden geldiği ölçüde diğer kültürlerimiz gibi ramazan kültürümüzü de aşılamaya gayret etmekteyim evladıma. Tıpkı annemin, babamın bana öğrettiği gibi.

Anladım ki güzel olan eski ramazanlar değil, ramazan ayının güzelliğine güzellik katan sevdiklerimizdi.

Ne kadar güzelleştirirsek, o kadar anılırız…

Sağlıcakla kalın…