Babamın evi bizim evimiz hatıralarımın evi

Doğup büyüdüğüm sokak hatıralarımın sokağı

Hiç aklıma gelmezdi ama bir gün benim de

Günlerim babasız, evimizden uzakta geçsin…

Gönlüm hüzün bulutlarıyla dolu

Geçen otuz beş yılın kiridir bu

Babasız,  bir evde, kapıda sokakta

Elbette en acı gurbet gibidir bana…

Evimiz şimdi yıkık ve evimiz mahzun

Düşündüm de kederlendim uzun uzun

İçimde bir başka acı,  bir başka hüzün

Babasız ev,   evimiz şimdi yalnız ve üzgün…

Orada,  sevinç evinde doydum ve büyüdüm

Onunla mutlu oldum koştum yürüdüm

Bütün güzel hatıralarım düğüm düğüm

Babasız ev,  evimiz şimdi ayakta ama üzgün…

Geleni var amma yok bir samimi selam

Eskisi gibi kahkaha veya birkaç hoş kelam

Kalmadı artık eski tadı tuzu vesselam

Babasız ev,  evimiz yok sıcak bir selam…

Babamın evi bana gençliğimi verdi

Bütün güzellikler orada kemale erdi

Her şeyin başı sağlık ve huzur derdi

Babasız ev,  evimiz her şeye yeterdi…

Benim de ona vardı elbet verdiğim emek

Çalıştım yoruldum boşuna değilmiş demek

Tattığım sıcak  aş yediğim  tatlı ekmek

Babasız ev,  evimiz bir gönül eylemek…

Baba evi sadece kızların özlem yeri değil

Hatıraları önünde bir büyük saygıyla eğil

Verdi hepimize hayat bir müddet meyil

Babasız ev,  evimiz artık sımsıcak değil…

Erkekler çocuklar için de bir sıcak sığınak

Korur herkesi eskisi gibi en güzel barınak

Başkasına ne gerek var tek o var korunak

Babasız ev,  evimiz nasıl desem ah ki ah…

Babasız ev, bana en acı gurbettir artık

Vicdanlar körelmiş, şad gönüller kırık

Hayaller bir bir yok olmuş, hatıralar yıkık

Babasız ev, evimiz dünyadaki en güzel varlık…

SEFER AŞIR ERASLAN