Bir akşam semaya bakıp, “ay”ı göreyim dedim
Hilali yaşayan ay ne güzel bileyim dedim
Meğer bir hanım kız da seyre çıkmıştı hilali
Dedi ne kadar güzelsin nur parçasısın belli
Ay utandı işittiği sözden saklandı bulutlara
Dedi ki: Sen güzeli gökte değil kendinde ara
Kız baktı ki kayıp hilal,
Başka bir suali yoktu ama bu ne hal
Hilal dedi ki sen benden de güzelsin
Hem güzel hem de ezelsin
Dünya güzellerine demiyorlar mı “ay parçası” diye
İşte sana bütün güzellikler gökten gelen hediye
Çünkü ay gökten inmiş bu güzele eş olmuş
Kız da ay ile beraber güzellikte eş olmuş
Kızın adı artık Güzelay olmuş
Güzelay demeye gerek yok güzellikleri bolmuş
Görenler zaten ay parçası güzel diyorlar Güzelay’a
Bunca nimet için yalvarıyor el açıp semaya
Kız bir büyük sevinçle demek dünya güzeli
Güzelay güzeldi taa ezelden beri
Güzelay sade bir güzel değil “ay”ın bir parçası
Görenler ona diyorlar ki güzellik tanrıçası
Güzelay masum Güzelay müeddep
İşte hayran olunan birinci sebep
Dünya cennet olur güzellerle bir olunca
Güzellikler anlam kazanır kalbe doldukça
Güzelay öyle bir güzel ki ismi ile müsemma
Hem gökyüzü hem yer ona hayran oldu amma
Her güzele “Güzelay” denmez imiş
Giden güzellikler asla dönmez imiş
Güzelay bir güzel ki yanakları elma gibi kırmızı
Altay dağlarında içmiş güzellik iksiri kımızı
Meğer Güzelay sade bir güzel değil melekmiş
Ansızın kaybolmuş, çekip gitmiş
Güzelay komşunun nur parçası güzel kızı
Badem gözleri, alma yanakları kırmızı
Güzelay’ın kara gözlerinin üstünde kelebek kanatlı kaşları
Sanki içinde göreni hayran eden sümelek taşları
Yeryüzünde tek başına kaldı Güzelay
Bu dünyadan hep muradını aldı Güzelay
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.